De combo van een gezin met twee kleine koters, een veeleisende job en het vele werk voor Addergebroed, maakt dat ik ’s avonds al wel eens overprikkeld wil zijn. Ik heb dan ook niet steevast zin om nogéén van de vele boeken die wachten om verorberd te worden aan te snijden, dus godzijdank bestaat er nog zoiets als dungeon synth om voor het slapengaan mee tot rust te komen. In dit genre behoort het Zweedse Örnatorpet tot één van mijn favorieten. De muziek kan je het best omschrijven als een soundtrack voor fantasiefilms of videogames die nooit hebben bestaan, en is vooral geïnspireerd door Scandinavische folklore en natuur. De grootste drijfveer bij het maken van deze muziek is nostalgie en dit gevoel weet Örnatorpet steevast op te roepen.

Het éénmansproject uit het Zweedse Borås is nog niet zo gek lang actief (pas sinds begin 2018), maar is met “Evigt främmande, evigt fjärran” toch al aan zijn zevende langspeler toegekomen. Elke release heeft zijn eigen thematische basis waarop de composities rusten. Zo capteerde “Bergtagen” (2018) bijvoorbeeld het gevoel van ritselende bladeren in het herfstbos en de natuur die zich klaarmaakte voor de naderende winter, terwijl “Hymner från snökulla” (2019) eerder knetterde van de hartverscheurende vorst die rechtstreeks uit het hart van de winter komt gesijpeld. “Evigt främmande, evigt fjjeran” biedt hetzelfde gevoel van natuurlijke verwondering, fantasie, escapisme en middeleeuwse melancholie, maar met een sterke onderbouwing van existentiële wanhoop en angst voor het onbekende. Geen ellenlange uitgerokken composities (enkel het afsluitende titelnummer klokt op meer dan zeven minuten af), maar gebalde songs die voldoende dynamiek en afwisseling laten horen, ook al bestaan de bouwstenen uit niet veel meer dan synths, piano en spoken word. Dat laatste speelt een iets prominentere rol dan in het verleden en wordt vakkundig aangesneden om emotionele punten in de instrumentale muziek naar voor te brengen. De eindes van sommige tracks mochten echter wel wat beter uitgewerkt worden.

Op albumcovers van dungeonsynthplaten durft al wel eens een kasteel voor te komen en dat is op “Evigt främmande, evigt fjärran” niet anders. In het Örnatorpet-universum biedt het slot tijdelijke beschutting tegen de verschrikkingen die buiten op de loer liggen; het vertegenwoordigt een bolwerk van hoop in een verder hopeloze wereld, en de verbeeldingsrijke muziek weerspiegelt dit thema van veerkracht en vastberadenheid. De songs nodigen je uit om de diepten van je verbeelding te verkennen en jezelf te verliezen in een wereld van duisternis en fantasie. Niet alle songs puilen uit van de duisternis, zo vormt het twinkelende en zelfs hoopvolle “Världsalltets stränder blinka” bijvoorbeeld een ideale soundtrack voor het aanschouwen van een prachtige sterrenhemel. Vele melodielijnen blijven na het beluisteren ’s nachts door mijn gedachten spoken waarbij menige droom zich in maliënkolder en bij dungeons & dragons-achtige taferelen afspeelt.

Dungeon synth is een genre dat nooit echt de aandacht van de mainstream heeft getrokken en kent daarom, op het Noorse Mortiis na, niet zoveel toonaangevende artiesten die tot op de dag van vandaag relevant zijn. Dit maakt het des te moeilijker om je weg door de underground te vinden en de releases te leren kennen die de moeite waard zijn om naar te luisteren. Örnatorpet is daarvoor een goede startbasis. Wie bij dungeon synth steevast denkt aan saaie ambientmuziek waar niets in gebeurt, raad ik eveneens aan om Örnatorpet toch eens een kans te geven daar het een levend fantasierijk universum weet op te roepen vol betoverende en nostalgische klanken.

JOKKE: 83/100

Örnatorpet – Evigt främmande, evigt fjärran (Nordvis Produktion 2023)
1. På jordrygg ett slott är rest (On a drumlin stands a castle)
2. Likt ett rött sken ur fjärran (Like a crimson glow from afar)
3. Fientliga stjärnor stiga (Hostile stars are rising)
4. Midnattens mara är över oss fallen (The mare of midnight has fallen upon us)
5. Världsalltets stränder blinka (The cosmic shores twinkle)
6. Den nya tiden blickar ned på jorden (The new age gazes down upon the earth)
7. Lyss till den röst som sjunger (Heed the voice that sings)
8. Människornas hav (The ocean of mankind)
9. Evigt främmande, evigt fjärran (Always an outlander, forever distant)