Enigszins achter de feiten aan hinkend, de eerste langspeler van Witte Wieven is een feit! Gezien de dame en heer met hun vorige wapenfeiten indruk nalieten, “Vlucht”, hun split met Reiziger uit 2018 vond ik zeer te smaken, waren mijn verwachtingen hoog. “Met beide benen in het niets”, hun bijdrage aan “Vlucht”, staat ook op deze plaat in een live-uitvoering. Deducerend kunnen we besluiten dat ze hun stijl niet noemenswaardig veranderden. Witte Wieven biedt nog altijd black metal met bakken sfeer.

Een dwaallicht is een perfect verklaarbare vorm van chemoluminiscentie. Uiteraard. Het zijn ook de zielen van ongeboren kinderen, duivelslichten, rusteloze doden die een onbehoedzame reiziger maar al te graag het moeras in sleuren. En dat is inderdaad een vrij goede omschrijving van waar de band heen wil: Witte Wieven is geen band die het gaspedaal onbekommerd tot door de vloer trapt. “Drogbeeld” begint bijvoorbeeld met een fase die zowel loodzwaar is als licht en opbouwt naar een climax (en een riff) om U tegen te zeggen, gelardeerd met de spookachtige screams van Carmen. Waarna we op ongeveer de helft van de song zitten en het beste nog moet komen. De meer traditionele stukken black metal zijn dan meestal ook nog niet van het razende soort en ja, dat is wat mij betreft een minpunt, want zo eindigt “Drogbeeld” toch, hoewel het een heel goede song is, met het idee dat er nog net iets meer mee kon gebeuren. Zeker wanneer “Het mistige zicht” op een vergelijkbare noot begint, begint het me iets te lang te duren.

Wat allemaal niet zo’n grote rol hoeft te spelen; een echt immersieve plaat afleveren is een prestatie op zich en Witte Wieven heeft zich veel moeite getroost om de sfeer op te roepen die ook de cover oproept – spookachtig, ongrijpbaar, soms veraf, soms heel dichtbij. Dat het soms iets steviger mag is in die zin een loze opmerking: het is niet wat Witte Wieven wil doen. Hoewel de vergelijking muzikaal mank loopt: deze plaat roept ongeveer hetzelfde gevoel op als “For snow covered the Northland…” van Ancient Wisdom. In mijn ogen een heel groot compliment.

De band weet ook te impressioneren met rauw talent: Sarban is een goede drummer maar de echte ster van de show is wat mij betreft Carmen, die u ook kunt kennen van Vuur & Zijde. Haar cleane zang is mooi; haar screams zinderen echt na. En dan neemt ze ook nog alle gitaarwerk voor haar rekening. Nu moet u eens goed naar “Ontsponnen uit de diepte” luisteren: dat belooft alle goeds voor de toekomst. Kortom, veel heb ik niet aan te merken op “Dwaallicht”. Persoonlijk had ik gehoopt op meer momenten als het razende, banshee-achtige middenstuk van “Met beide benen in het niets” en soms mochten de rustigere stukken iets minder uitgesponnen zijn. Misschien ligt een opmerking over Hollandse groente hier teveel voor de hand en ik wil mezelf ook niet te veel laten kennen maar mocht u daar deel aan nemen, het valt zeker te proberen.

BERT: 84/100

Witte Wieven – Dwaallicht (Babylon Doom Cult Records 2023)
1. Ontsponnen uit de diepte
2. Koorddanser
3. Droglicht
4. Het mistige zicht
5. Kringen
6. Met beide benen in het niets (live)