Het Noorse Immortal lijkt haar naam alle eer aan te doen ondanks alle interne strubbelingen die the sons of northern darkness de afgelopen jaren te beurt viel. Het duurde wel even vooraleer de band na het vertrek van mede-opstichter Abbath in 2015 opnieuw van zich liet horen, maar het verschroeiende “Northern chaos gods” snoerde in 2018 wel de mond van de vele critici die Immortal hadden afgeschreven na het vertrek van de iconisch/clowneske (schrappen wat niet past) frontman. Wie hoopte dat Demonaz en Horgh in het kielzog van die alles verwoestende plaat de podia zouden betreden, was eraan voor de moeite en weer leek Immortal in het frostbitten diepvriesvak van de ijskast te belanden. Tot dat dan plots eerder dit jaar het nieuws vroegtijdig uitlekte dat er nieuw werk aankwam. Wel bleek het weer gerommeld te hebben in de line-up want ook slagwerker Horgh die sinds “Blizzard beasts” uit 1997 op de drumkruk zat, bleek nu naar aanleiding van een legaal dispuut omtrent de rechten op de bandnaam met de noorderzon vertrokken te zijn, waardoor gitarist en song-/tekstschrijver Demonaz alleen op zijn machtige raventroon achter bleef.

Maar niet getreurd! “War against all” – de albumtitel alleen zegt al genoeg – geeft aan dat Demonaz meer vastberaden dan ooit ten strijde trekt tegen al wat hem in de weg staat. Als sessiemedestrijders voor deze tiende Immortal-langspeler werden bassist Ice Dale (Enslaved) en de getalenteerde drummer Kevin Kvåle (Gaahls Wyrd) ingelijfd. Herbrand Larsen (ex-Enslaved) en Iver Sandøy (Enslaved) werden aangetrokken voor de respectievelijke opnames en mastering, met als resultaat een productie die op en top als Immortal klinkt zoals we de band kennen vanaf pakweg “At the heart of winter“. Qua vocabulaire en songtitels blijft Demonaz gretig in zijn eigen verleden graaien. Dat moge dan wel heel voorspelbaar zijn en misschien soms zelfs wat infantiel overkomen wanneer er zelfs tegen de basisgrammatica fouten gemaakt worden, maar occulte duivelaanbidding of existentiële staring into the abyss-teksten zouden in het geval van Immortal misplaatst zijn.

Acht composities pende Demonaz voor “War against all” en middels het heftige titelnummer en zijn raspende maar, vergeleken met zijn oud-collega, minder uniek klinkende strot, maakt de Noor meteen duidelijk dat Immortal nog steeds kan razen als een ijskoude Noorse winterstorm en dat hij het kunstje ondanks zijn tendinitis nog niet verleerd is. “Thunders of darkness” doet er nog een heus schepje sneeuw bovenop, maar klinkt misschien net iets te veel als zelfrecyclage. De vurige tremolo’s die aan het begin van “No sun” afgevuurd worden, klinken dan veel meer atypisch Immortal, hoewel nadien al snel de signature componeerstijl van Demonaz weer komt bovendrijven. Of “Immortal” tot lijflied van de band gaat uitgroeien betwijfel ik, hoewel het een lekkere en dynamische up-tempo track is.

Maar Immortal is natuurlijk ook gekend voor haar machtige mid-tempo, epische en Bathoresque composities. Deze zijde van de band horen we terug in ondermeer het catchy en ongecompliceerde “Wargod“, een song die aanvankelijk iets te lichtvoetig uitpakt, maar gaandeweg wel beter wordt. Ook “Return to cold” is een typische mid-tempo Immortal-track zonder al te veel verrassingen, hoewel ik met een koptelefoon op toch wel wat subtiele toetsen detecteer. De pakkende en stampende ietwat melancholische afsluiter “Blashyrkh my throne” weet me met zijn subtiele epische heldere gezang meer te bekoren. In de vorm van het meer dan zeven minuten durende “Nordlandhir” waagt Immortal zich voor de eerste keer aan een volledig instrumentaal nummer. In deze langste compositie van “War against all” is heel wat ruimte voor melodieuze gitaarleads en ook de basgitaar eist in dit cinematografische nummer een prominentere rol op.

Er zit duidelijk leven in Immortal na het vertrek van Abbath en Horgh. Alle facetten van het trademark Immortal-geluid komen op “War against all” mooi aan bod, maar algemeen gezien ligt het tempo iets lager vergeleken met de voorganger evenals de kwaliteit van de songs (zo ontbreekt ook een écht epische knaller als “Mighty ravendark” deze keer). Deze tiende sneeuwlawine laat met andere woorden geen grote verrassingen (op de instrumentale track na) horen waardoor Immortal-fans blind tot de aanschaf kunnen overgaan. Hoewel Immortal’s muziek als een koude wintersoundtrack aanvoelt verschijnt “War against all” op een moment dat het lentezonnetje eindelijk doorbreekt. Zou Immortal deze festivalzomer dan toch nog ergens het podium opkruipen om de oorlog aan iedereen te verklaren?

JOKKE: 85/100

Immortal – War against all (Nuclear Blast 2023)
1. War against all
2. Thunders of darkness
3. Wargod
4. No sun
5. Return to cold
6. Nordlandihr
7. Immortal
8. Blashyrkh my throne