Sterk vertraagd door de coronapandemie en Putin die besloot oorlogje te gaan spelen, maar hier is ie dan eindelijk: “En gildere død“, de tweede langspeler van Enevelde waarvan de titel vertaalt naar ‘een grandiose dood’, een perfecte verwoording van de huidige staat waarin onze aardkloot zich bevindt. Met het self-titled debuut maakte Enevelde-mastermind B. Kråbøl, tevens zanger bij Misotheist, drie jaar geleden al een aardig statement en de “Gravgang“-EP, die we eind 2021 als tussendoortje kregen voorgeschoteld, wist ons met zijn rauwer en misanthropischer karakter, dat sterk geïsnpireerd werd door Thorns en Manes, nóg meer te bekoren.

Ook nu liet zanger, drummer, gitarist B. Kråbøl zich door tal van gastmuzikanten bijstaan. Zo horen we M. Hellem wederom als bassiste aan het werk en het moge gezegd worden dat haar basspel ook nu weer erg goed hoorbaar in de mix staat en een grote meerwaarde voor de composities is. Voorts nam de Noorse muzikante ook het sporadisch opduikende synthwerk voor haar rekening. Op “Til høsten” gaat B. Kråbøl vocaal de strijd aan met een zekere K. Johnsen en in het titelnummer zetelt Whoredom Rife-bezieler V. Einride op de drumkruk. Het zal u niet verbazen dat dit de song is waar het tempo bij momenten het hoogst is. De voor mij onbekende C. Broholt nam tenslotte wat extra gitaarwerk in het afsluitende “Epilog” voor zijn rekening. Ofwel hoor ik stemmen, maar ik meen aan het einde van het bloedmooie en atmosferische “Renselse” toch ook wel feërieke vrouwenzang terug te horen.

Enevelde’s muzikale stijl kan omschreven worden als een mix van vurige agressie, met melancholie gevulde stemmingsopbouwen in de mid-tempo passages, en epische grootsheid. De muziek is van nature sfeervol en kan af en toe behoorlijk betoverend werken, je in haar wereld trekken en je daar ondergedompeld houden in haar soms etherische duisternis. Muzikaal gezien ligt “En gildere død” eerder in het verlengde van het debuut dan van de EP waarop de atmosfeer heel wat bedrukter en doodser was, met het titelnummer als uitzondering want dit is weer zo’n song waarin de dood zich geniepig onder je huid nestelt. Composities als “Til høsten” en het titelnummer werden erg dynamisch gearrangeerd met passages die variëren van mid-tempo zwartheid tot razende agressie. Afsluiter “Epilog” bulkt van de epische waanzin, dikwijls minutenlang puur instrumentaal gebracht, terwijl we dan weer heel wat schoonheid terughoren in het goed in het gehoor liggende, en ondanks diens negen minuten speelduur, vrij toegankelijke en melodieuze “Renselse“.

Verschillende tempo’s en melancholische stemmingen worden verkend en de nummers zijn goed opgebouwd. Elke compositie heeft haar eigen karakter en gevoel, zijnde een meer agressief of eerder atmosferisch temperament. Donkere zwartgeblakerde melodieën en ijzige riffs stuwen de muziek voort, terwijl de drums voor de nodige ondersteuning en structuur zorgen. En zoals reeds aangehaald levert de basgitaar een erg zinvolle bijdrage.

In Trondheim lopen veel blackmetalmuzikanten rond die begenadigd zijn met steengoede songwriting skills en die zich muzikaal op meerdere instrumenten kunnen uitdrukken. Denk maar aan een Kvitrim, Nosophoros, Cernunnus of V. Einride en B. Kråbøl mag gerust in dezelfde adem genoemd worden. Het razendsnelle nieuwe Misotheist-nummer, dat reeds vrij werd gegeven op de meest recente digitale Terratur Possessions-compilatie, klinkt trouwens ook weer erg beloftevol en onder de naam Kråbøl lijkt er nog een interessant project van de man aan te komen.

JOKKE: 87/100

Enevelde – En gildere død (Terratur Possessions 2023)
1. Avmakt
2. Til høsten
3. Renselse
4. En gildere død
5. Rekviem
6. Epilog