Dertig jaar op de teller hebben staan en nog nooit op dit portaal verschenen zijn, dat is wat tot grote scha en schande het Nederlandse Sammath te beurt gevallen is. Toen de platen “Godless arrogance” en “Across the Rhine lies only death” uitkwamen, waren we nochtans reeds in onze kritische pen gekropen. Nu is het waarschijnlijk de heuse portie bestiale war metal die Sammath in haar zwartmetaal injecteert die ons destijds niet zo kon bekoren – we liepen nu eenmaal nooit echt warm voor bands als Blasphemy en hun offspring. Maar kijk, ondertussen zijn we de 40 gepasseerd en is ons smaakpallet weer wat verder geëvolueerd en moet ik toegeven dat sommige platen uit het oeuvre van Sammath, zoals debuut “Strijd‘ (1999), “Dodengang” (2006) en “Triumph in hatred” (2009) me wel smaken. Het Sammath-geluid anno 2023 begon vorm te krijgen vanaf “Godless arrogance” en “Across the Rhine lies only death“, twee releases die ons zoals gezegd minder wisten te raken, maar werd geperfectioneerd tot wat we op het nagelnieuwe “Grebbeberg” te horen krijgen.

Ondanks de woeste primitieve en ongecompliceerde kracht van deze zevende langspeler, heb ik er toch nog dagenlang mijn hoofd over gebroken en duurde het even alvorens het kwartje viel. In plaats van met een verfijnd sushifileermes te zwaaien, hakt het trio er holbewonergewijs vanaf het titelnummer meteen met de grove en botte bijl in. De heren komen stilaan op leeftijd, maar dat betekent niet dat ze het rustiger aan gaan doen, au contraire! Kruitwagen klinkt enorm kwaad en de zwaar hakkende drumstijl van Wim van der Valk (o.a. ex-Centurian en Inquisitor) heeft iets chaotisch, ondanks de enorme strakheid waarmee de plaat is ingespeeld. De drumsalvo’s die de man in “Murderous artillery” afschiet, voelen aan alsof de kogels rondom je oren fluiten. Het is een extreem en beenhard nummer dat eigenlijk vanuit een soort drumsolo ontstaan is en waar samples van Nebelwerfer (Duitse machinegeweren) en een Stuka-duikbommenwerper doorheen verweven zijn. De machinegeweren in het tweede deel van de solo gaan samen met de basdrums. Ik kan me inbeelden dat het inspelen van deze brok extremiteit een hele uitputtingsslag voor van der Valk moet geweest zijn! De vele oorlogssamples die de hele plaat lang opduiken geven “Grebbeberg” naast een parallelle intensiteit een hoog “Panzer division Marduk“-gehalte mee.

De agressiviteit en intensiteit zijn twee sterke troeven van “Grebbeberg” maar wie dieper graaft zal toch ook een soort van verfijning en progressie in het gitaarspel en diepte in de songwriting ontdekken. Na de nodige inwerking, valt het kwartje van “Grebbeberg” dus, wat we niet van de twee voorgangers kunnen zeggen. Dat komt waarschijnlijk doordat er nu meer tremolowerk te horen is, zoals ondermeer in het sterke “Reichswald“, “Crushed, shattered and destroyed” en het iets (maar dan ook maar een tikkeltje) meer gematigde en melodieuze “Last gasp of the dying“. Ook afsluiter “Stahl und feuer” doet het aanvankelijk wat kalmer aan om ons even later alsnog enkele goed gemikte laatste pandoeringen te geven.

Bruut, intens en allesvernietigend zijn maar enkele van de bijvoeglijke naamwoorden die van toepassing zijn op Sammath en diens op WO II-gebaseerde thematiek. Er zit trouwens een familieverhaal doorheen de plaat verweven zoals jullie reeds in het gesprek met zanger/gitarist Jan Kruitwagen konden lezen. Veel extremer ga je ze dit jaar waarschijnlijk niet meer tegen komen want na afloop lijkt het alsof een Panzerkampfwagen recht over je heen gereden is. Sammath ist Krieg!

JOKKE: 85/100

Sammath – Grebbeberg (Hammerheart Records 2023)
1. Grebbeberg
2. Reichswald
3. Murderous artillery
4. Last gasp of the dying
5. Crushed, shattered and destroyed
6. Tot de laatste granaat
7. Decimated
8. Stahl und Feuer