’t Zijn drukke tijden voor alleskunner en muzikale duizendpoot Déhà. Zo verschijnt eind oktober via Amor Fati Productions een eerste album van Chaînes, een op de Franse en Canadese blackmetalscene gestoeld éénmansproject van de man, en een maand later volgt dan via dezelfde broodheer het eerste werk van de band Herzog waar Déhà ook deel van uitmaakt. In december is er dan nog nieuw materiaal van zijn atmosferische funeraldoomband Slow. Maar nu buigen we ons over “Devenir le rien“, de tweede langspeler van Drache – Franse slang voor ‘hevige regen’- en opvolger voor het vorig jaar verschenen “De mauvais augure“.

“Devenir le rien” is aldus Déhà zelve een héél persoonlijke en belangrijke plaat geworden en dat uit zich vooral in de bevlogen vocale prestaties van de muzikant, maar ook in de erg aangrijpende melodieën die we bijvoorbeeld in het met zijn elf minuten speeltijd best episch te noemen “La lumière radiante” voorgeschoteld krijgen. De betekenis van de bandnaam resoneert enorm met dit nummer dat als één langgerekte emotionele stortbui aanvoelt. Deze monumentale, soms nogal dichtgepakte compositie leunt enerzijds sterk op atmosfeer en anderzijds op melodie en is een nummer waar je moeilijk onbewogen bij kunt blijven. Zelfs de korte akoestische outro weet te beklijven.

“Le paradis” wordt dan weer met akoestische gitaar en Burzumeske ambient afgetrapt. Addergebroeder Cas was zo opmerkzaam het easter egg in dit nummer op te merken. Het catchy synthriedeltje dat tot twee keer toe terugkeert is immers domweg de melodie van “Gangsta’s paradise” van Coolio, wat onmogelijk – zeker gezien de songtitel – onbedoeld kan zijn aangezien Déhà dit nummer, naast andere covers van o.a. Madonna, Wham, Backstreet Boys, Britney Spears en Mariah Carey reeds op zijn “Pandechristmas“-plaat uit 2020 coverde. Afsluiter “Les arbustes sont morts” is best bijzonder te noemen want dit nummer lijkt een soort van lokale folkloristische volkshymne te zijn.

Dèhà opereert wel vaker als einzelgänger, maar toch heeft hij de hulp van twee vrienden ingeroepen om – net zoals op de voorganger – wat gastvocalen te verzorgen. Zo horen we wederom CvB van o.a. Wolvennest, Aerdryk en Cult Of Erinyes op het eerste deel van “La lumière radiante” aan het werk met een iets minder bijtende scream dan die van Déhà. Brouillard, eigenares van het Transcendence label dat instaat voor de release, is te horen op het met heel wat triomfantelijke gitaarlijnen doorspekte “A la gueule“. Met Brouillard, waarmee Déhà ook in Transcending Rites zit, verscheen trouwens een conceptuele split als eerste teken van leven van Drache. De overrompelende stortvloed waarmee “A la gueule” of de upliftende opener “A la gloire de rien du tout” een dijkbreuk veroorzaken, zou zo van een Ultha-plaat afkomstig kunnen zijn, en eigenlijk zijn deze Duitsers soms wel een goed referentiepunt voor de emotioneel beladen en intense black metal van Drache. Ook Silver Knife of Paramnesia vormen een aanknopingspunt voor de beklijvende rollercoaster die we bv. in het titelnummer ondergaan.

“Devenir le rien” is fysiek enkel op CD te scoren, maar er bestaat naast de reguliere digipackversie ook nog een boxset die naast het album nog een bonus-CD met oude en onuitgebachte nummers, een gedicht op oud perkament in een met was gesealde omslag, een patch en een zwarte kaars bevat. Leuk hebbeding voor de verzamelaars me dunkt! Wat mij betreft één van de beste releases van Déhà tot dusver, hoewel gemakkelijk 85% van zijn erg uitgestreke oeuvre en discografie voor mij persoonlijk (nog) onbekend terrein is.

JOKKE: 86/100

Drache – Devenir le rien (Transcendence 2023)
1. A la gloire de rien du tout
2. La lumière radiante
3. Devenir le rien
4. A la gueule
5. Le paradis
6. Les arbustes sont morts