Wie geïnteresseerd is in zowel een aanstekelijke portie met middeleeuws synthwerk geïnfuseerde black metal als geschiedenis, en meerbepaald de Napoleontische oorlogen, zit aan het juiste adres bij Departure Chandelier, een Canadees/Amerikaanse band die in de vorm van “Satan soldier of fortune” aan diens tweede langspeler toe is. We hebben hier 5 jaar op moeten wachten nadat Departure Chandelier ons in 2019 als een donderslag bij heldere hemel verrastte met diens debuut “Antcichrist rise to power“, die in tussentijd tot een moderne klassieker uitgroeide en tal van blackmetalfans aansprak, in de eerste plaats door diens intrigerende coverartwork, iets wat van al hun releases kan gezegd worden. Ondanks de wachttijd was het de afgelopen jaren niet stil rond Departure Chandelier. Zo verscheen in 2020 de prima demo “Dripping papal blood” en werd in tussentijd ook de eerste demo uit 2011, “The black crest of death, the gold wreath of war“, opnieuw uitgebracht. Verder was er ook nog de fantastische spin-off Venusberg Cardinal waarvan vorig jaar de erg overtuigende eerste langspeler “Atlas of dungeons” verscheen.

Qua tijdlijn verweeft Departure Chandelier op “Satan soldier of fortune” in omgekeerde volgorde het proces van de Napoleontische opruiming van het slagveld, Napoleon’s zelfkroning en de klim van de keizer tot godheid die profiteerde van de gevallenen aan beide kanten. Net als het voorgaand werk grijpt “Satan soldier of fortune” volop terug naar het necrogeluid en de elitaire geest van de oude Franse scene waarin namen als Cantus Bestiae, Osculum Infame en Blessed in Sin furore maakten. De composities zijn tegelijk wild en maken gewag van een tirannieke agressie, maar geven ook blijk van een grote rijkheid aan melodie waarbij de arrangementen ontdaan zijn van nodeloze complexiteit maar toch heel groots en bombastisch overkomen. De dreigende maar ook religieus getinte synthetische koorgezangen waar heel wat mystiek in doorsijpelt, refereren duidelijk aan “Antichrist rise to power” en werden met hetzelfde studiomateriaal vereeuwigd. Hoewel “Satan soldier of fortune” op het primitieve en rabiate “Hard as a coffin nail” na misschien net iets minder gitaargedreven lijkt dan zijn voorganger, stralen de riffs de ene keer verdriet of wanhoop uit, terwijl ze elders eerder triomfantelijk voor de dag komen en zijn ze ontdaan van elke vorm van moderniteit dan ook. “Accipitridae” springt er met zijn snellere kadans uit daar Departure Chandelier grotendeels mid-tempo over het slagveld schuimt, ruim de tijd nemend om de lijken van zielloze moderne blackmetalbands van hun holle occulte symboliek te ontdoen. Het titelnummer speelt in diens meer mid-tempo gebrachte passages dan weer meer met repetitiviteit en herhaling om zo een bedwelmende hallucinogene trance te bereiken, hoewel naar het einde toe het vuur vervaarlijk oprakelt.

Daar waar Ridley Scott’s recente verfilming van Napoleon’s greep naar de macht en diens relatie met Joséphine ondanks de sterke cast op niet al te veel positieve bijval kon rekenen, blaast Departure Chandelier ons op “Satan soldier of fortune” met gemak van onze sokken met diens erg aanstekelijke combinatie van verschroeiende gitaren, giftige en venijnige zang, onberispelijk drumwerk en keyboardgrandeur, en dat in een steeds rijkere en strakkere songwriting. Antique Napoleontic war black metal for the win!

JOKKE: 88/100

Departure Chandelier – Satan soldier of fortune (Nuclear War Now! Productions 2024)
1. Intro (Napoleonic battlefield cleanup)
2. By way of torchlight from parliament to catacombs
3. Hard as a coffin nail
4. Accipitridae
5. Interlude (Graverobbers profit off the fallen of both sides)
6. Hail dark forces
7. Satan soldier of fortune
8. Outro (Dragged via musket straps and set upon bivouac fires)