Met Forteresse, Grimoire, Panzerfaust, Givre en Cantique Lépreux heeft Eisenwald best al wat ervaring opgedaan op gebied van Canadese black metal. Die laatste twee brengen nu gelijktijdig nieuw materiaal uit. We focussen ons eerst op “Le banissement” van Cantique Lépreux. “Paysages polaires” vonden we destijds maar een makke opvolger voor debuut “Cendres célestes” uit 2016 waarmee de Canadezen voor het eerst in hun muzikale kaarten lieten kijken. In tussentijd verscheen in 2021 nog de “Sectes” EP die aan ons voorbij ging en nu geven we de band, die heel wat associaties heeft met andere spelers uit de Métal noir Québécois scene (o.a. Mêlée des Aurores, Chasse-Galerie, Acédia, Manière Noire, Chaos Catharsis, Forteresse, Délétère en Au-delà des Ruines), een nieuwe kans. Er zijn immers zes jaren verstreken sinds het matige “Paysages polaires” en iedereen verdient een tweede kans.

Cantique Lépreux beoogt de suggestieve kracht van uitgestrekte bossen, desolate landschappen, onbegaanbare bergen en kosmische kwelling te kanaliseren naar zijn black metal, een aanpak die veel blackmetalbands hanteren maar ons grootste punt van kritiek op “Paysages polaires” was dat de sound toch wel wat ijzigheid en scherpte miste om de frostbitten thematiek écht te voelen. Dit euvel werd aangepakt want productioneel gezien werden op “Le banissement” de nodige stappen vooruit gezet, niet zo zeer qua ijzigheid (want de thematiek van deze derde full-length kent immers een iets andere invalshoek), maar wel qua punch en snijdende tremolo’s. Ook de organische drumsound met heldere cymbaalaanslagen is een echte meerwaarde. En daar zijn de bandleden grotendeels zelf verantwoordelijk voor daar ze het opnameproces in eigen handen hielden. Gitarist, zanger en oprichter Blanc Feu verzorgde tevens de mix.

“Le banissement” handelt over onderwerpen zoals zelfinitiatie, afwijzing door de maatschappij en verheerlijking van de natuur. Gedurende zeven composities, die tesamen een kleine driekwartier duren, wordt het verhaal verteld van een jong meisje dat verbannen wordt en een zelfgebouwde onafhankelijkheid opbouwt met de wildernis waar ze in terecht komt. De overwegend snelle en opzwepende nummers slepen de luisteraar mee in een wilde jacht, op weg naar zelfvernietiging en dat manifesteert zich middels wervelende tremologitaarriffs, gekwelde screams en uitgebreide melodieuze elementen. Wanneer nodig lassen de heren ook een streepje ondersteunende toetsen (opener “Le ravissement“) of akoestische passages in (ondermeer in het meer dan negen minuten durende “Rivières rompues” waarin voorts ook een virtuoze gitaarlead passeert die wel wat naar gitaarmasturbatie neigt en “Le rêve primordial“). Het gitaarwerk is er hoorbaar met rasse schreden op vooruit gegaan. Het was dan ook blijkbaar een goede zet om tweede gitarist Ascèse in 2019 tot de band te laten toetreden.

Enig puntje van kritiek is dat de nummers onderling wat te weinig variatie laten horen waardoor de aandacht halfweg verslapt doordat er saturatie optreedt wat betreft de priemende tremolo’s die zich een weg banen door de composities. “Par la gueule des fantômes” grijpt ons gelukkig terug bij ons nekvel met zijn hypnotiserende dynamische kracht en triomfantelijke leads. De tweede helft van het album wordt verder gekenmerkt door een meer ontspannen tempo, hoewel drummer Cadavre echt schittert in meer dynamische composities zoals “Le rêve primordial” dat de meest extreme tempowissels laat horen.

“Le bannissement” is bedoeld als een verheerlijking en voorbeeld van vastberadenheid gevonden in de bevrijdende eenzaamheid van de natuur en versterkt door een oud gevoel van grootsheid. Cantique Lépreux slaagt er met verve in de luisteraar de pijn van zelfverwezenlijking en de bevrijdende gedachten zonder berusting te midden van moeilijke overlevingsproeven te laten voelen in zijn melodieuze black metal.

JOKKE: 82/100

Cantique Lépreux – Le banissement (Eisenwald 2024)
1. Le ravissement
2. Fuir
3. Rivières rompues
4. Archétypes
5. Par la gueule des fantômes
6. Le rêve primordial
7. Consécration