Laat u niet misleiden door het coverartwork van deze release van de hand van Lisa Bernsteiner, want het is wel degelijk black metal dat u voorgeschoteld krijgt. De artiest van dienst dien je achteraan de (digitale) platenbak te gaan zoeken en luistert naar de bevreemdende naam Xhelat. Bevreemdend daar we niet meteen wisten waar die naam aan ontleend was, maar ChatGTP wist ons te vertellen dat het woord in het Albanees verwijst naar iemand die belast is met het uitvoeren van doodvonnissen, zoals het onthoofden of ophangen van veroordeelden. Een beul met andere woorden, maar daarnaast kan het ook figuurlijk worden gebruikt om een bloeddorstig en meedogenloos persoon te beschrijven.

Wie nu verwacht dat het zwartmetaal van deze Duitsers hondsbrutaal en agressief klinkt, komt toch ietwat bedrogen uit, want Xhelat brengt eerder een introspectieve vorm van black metal met heel wat ingetogen passages, wat nu ook weer niet wil zeggen dat de heren geen veeg uit de pan kunnen geven. Het hese screamende stemgeluid klinkt heel bekend in de oren; niet moeilijk daar Chris Noir van Ultha de microfoon ter hand neemt. Xhelat ontstond trouwens als bezigheidstherapie van gitarist Andy Rosczyk (eveneens Ultha) en zijn makker en bassist Uwe Bielz. Al snel werd ook drummer Manuel Schaub aangetrokken wat het aantal Ultha-leden op drie brengt en gitarist T.L. van Laere maakt de line-up compleet. Met drie leden van Ultha kan het amper anders dan dat er parallellen kunnen getrokken worden tussen beide bands, maar er zijn toch ook de nodige verschillen.

De eerste twee nummers die Xhelat schreef werden op een self-titled EP gebundeld en werden “Blood oath” en “Asura” gedoopt. “Blood oath” schiet met zoemende gitaarriffs en bloedstollende blastende drums in gang. Persoonlijke kwellingen en een wurgende ellende worden door Noir middels haveloos gebrul en gekrijs vertolkt, maar de pakkende psychedelische gitaarleads voegen angstaanjagende psychoactieve stoffen toe die het bloed doen afkoelen en de geest zeven minuten lang in een geestesverruimende trance brengen. Het melodieuze thema dat we in de laatste maten te horen krijgen passeerde reeds in een ietwat andere vorm in een eerder stadium en zorgt tot tweemaal toe voor een beklijvend stukje muziek.

Op “Asura” is eerder de term ‘dromerig’ van toepassing. Deze compositie is meer betoverend dan “Blood oath“, maar klinkt tegelijkertijd ook sinister, trager en onheilspellender. De postrockerige uitwaaiende gitaarmelodieën klinken exotisch en verleidelijk en dragen zekere Deafheaven vibes met zich mee. Ik zou bijna een bermuda short willen aantrekken. Korte ritmisch beukende en hoekige riffstukjes en fluisterende vocalen sturen je richting hemelse sferen totdat een duizelingwekkende razernij je plotsklaps terug naar het aardse stuurt. Glinsterende melodielijnen en heldere vocalen wringen zich doorheen de riffs en zorgen voor een bijna religieuze ervaring terwijl de zang elders klinkt alsof er een ware marteling aan de gang is.

Het zangtimbre en de introspectieve insteek worden gedeeld met Ultha, maar voorts komt Xhelat toch wel heel wat meer psychedelisch en zelfs een tikkeltje experimenteel voor de dag. Heel interessante eerste kennismaking met dit Xhelat dat twee fascinerende en aangrijpende nummers aflevert. Een band om in de gaten te houden!

JOKKE: 83/100

Xhelat – Xhelat (Vendetta Records 2024)
1. Blood oath
2. Asura