Horna en Finse black metal zijn al ruim 3 decennia lang onlosmakelijk met mekaar verbonden, maar toch zou ik geen enkele release uit de zeer uitgebreide discografie van bandleider Shatraug en co tussen de tijdloze klassiekers van het door ons o zo geliefde genre kunnen plaatsen. Wel respecteren we Horna’s visie op onvervalste black metal waar na al die jaren nog geen duimbreed van afgeweken lijkt te worden. De levensloop van Horna kan op basis van de vocalist in grofweg drie tijdperken opgedeeld worden: de fase met Nazgul van eind jaren ’90 tot begin jaren 2000, de Corvus-periode van 2003 tot 2009 en de formatie met Spellgoth als schreeuwlelijk (2010 t.e.m. nu, hoewel sommige andere muzikanten wel wijzigden)

Naar aanleiding van hun 30-jarig jubileum trakteert Horna diens achterban op een nieuwe langspeler getiteld “Nyx – Hymnejä yölle“, de twaalfde alweer, die een brug slaat tussen verleden, heden en toekomst. Voorganger “Kuoleman kirjo” was met 67 minuten speeltijd best een uitdagend album, terwijl nu met 44 minuten muziek voor een eerder gemiddelde speelduur werd gekozen. Wie naar de tracklist kijkt, zal al gauw opmerken dat de eerste vijf composities Romeins genummerde “Hymni” zijn, gevolgd door afsluiter “Kuoleva lupaus“, waarover later meer, want laat ons eerst de eerste vijf composities eens onder de loep nemen.

Deze vijf muzikale stukken vormen een interpretatie van “Novalis“, beter bekend als het gedicht “Hymnen an die Nacht” (1797) van Georg Philipp Friedrich Freiherr von Hardenberg. Dit beruchte klaaggedicht uit de eerste fase van de Duitse romantiek is zowel een ode aan een dode verloofde als een spirituele roeping. Shatraug was blijkbaar niet zo tevreden over de Finse vertalingen van het gedicht en besloot een eigen vertaling/interpretatie te maken die hij toepaste op de tekst van “Nyx – Hymnejä yölle“. Daar we geen jota Fins spreken, zullen we het voorts maar over het muzikale luik hebben.

De vijf hymnen passen in een kader van mystieke black metal die balanceert op de scheidingslijn tussen nostalgie en een verrassend ‘moderne’ touch en grossiert in aanstekelijke nachtelijke melodiek. Vooral de bijna negen minuten durende opener, die hieronder te beluisteren en bekijken valt, is een waar schot in de roos en is misschien wel een van de beste Horna-composities die we in lange tijd hoorden. De stabiele line-up bestaande uit gitaristen Shatraug en Infection, zanger Spellgoth, drummer LRH en bassist VnoM werpt duidelijk zijn vruchten af op deze plaat, want het hoge niveau van de opener wordt in de navolgende tracks doorgetrokken. Het is er op een of andere manier aan te horen dat het schrijfproces voor deze plaat één van de langste ooit voor Horna was, want de composities zijn heel goed uitgewerkt, met veel diepgang en oog voor detail. Luister maar eens naar de vele drumaccenten en gevarieerde zang in de tweede hymne, of de spookachtige vocalen in de rabiate vijfde song. Ook de dynamiek zit zeker snor, zo staat de aanstekelijk mid-tempo groove van het derde nummer in schril contrast met de genadeloze blasts van de albumopener of de vierde hymne.

Maar dan is er afsluiter “Kuoleva lupaus,” waarop voormalig bassist Hex Inferi, momenteel actief met Kryptamok, te horen is. Deze negen minuten durende afsluiter is in wezen een neofolkversie van het oorspronkelijk nummer dat op “Envaatnags eflos solf esgantaavne” (2005) te horen is en door Hex Inferi als cadeau aan Shatraug werg gegeven, die het uitstekend vond passen om er deze nieuwe full-length mee te eindigen. Zelf zijn we een andere mening toegedaan daar er elders geen folkaccenten passeerden waardoor we de hekkensluiter niet echt in de flow en bij de feel van deze plaat vinden passen. Wat echter niet wil zeggen dat het geen geslaagde compositie is.

De uitvoering op deze nieuwe release zit ongelooflijk strak, waardoor de zinderende performance alleen maar wordt versterkt door de woeste techniciteit en een meeslepend gevoel van vlammende grandeur. De Finnen kozen voor een van hun properste producties ooit, vandaar de moderne touch, maar verwacht nu ook geen afgelikt en zielloos album, maar het legt wel meer focus op de sterke songwriting die van “Nyx (Hymnejä yölle)” misschien wel dé Horna-klassieker in spe zal maken. Het coverartwork van de hand van Dhomth levert trouwens ook een van de beste Horna-hoezen ooit op. Vette aanrader!

JOKKE: 85/100

Horna – Nyx (Hymnejä yölle) (World Terror Committee 2024)
1. Hymni I
2. Hymni II
3. Hymni III
4. Hymni IV
5. Hymni V
6. Kuoleva lupaus