Toen Lupus Lounge de videoclip voor de nieuwe Nachtmystium single “Predator phoenix” op ons afvuurde, wisten we initieel niet goed wat we daar nu van moesten denken. Het leek wel alsof Blake Judd zich in zelfmedelijden wentelde. Moesten we nu écht begrip krijgen voor alle stommiteiten en misdadige zaken die de drugsverslaagde Judd in het verleden uithaalde en dat dikwijls op de kap van fans en bandleden? We vonden het tevens een ietwat rare zet dat Lupus Lounge, sublabel van Prophecy Productions zich nog steeds achter dit enfant terrible schaarde. Het werd echter al snel duidelijk dat Judd, nadat in 2018 de “Resilient” EP uitkwam, nog een plaat moest schrijven om zijn contract met Prophecy Productions na te komen. En dat is eigenlijk zelden een voorteken voor een goed album. Soit, we proberen alle vooroordelen aan de kant te zetten zodat we “Blight privilege“, de negende Nachtmystium langspeler, zo objectief mogelijk kunnen beoordelen. We hebben de band immers altijd wel kunnen smaken, vooral dan de platen “Instinct: Decay” (2006), “Assassins: Black meddle Pt. I” (2008), “Addicts: Black meddle Pt. II” (2010).

“Blight privilege” trekt de lijn van de laatste paar releases door want al gauw blijkt dat Judd nog steeds over een extreem goed oor voor catchy melodielijnen beschikt. Nachtmystium klinkt dan ook heel wat toegankelijker en meer volwassen dan in diens begindagen. Mogelijks is de reden hiervoor te vinden in het feit dat dit het eerste album is dat Judd volledig nuchter componeerde. Als een helse sluipschutter raakt elk nummer op “Blight privilege” direct doel. Tussen de harde en raspende vocalen en de zoemende gitaren van songs als “Survivor’s remorse” en “Blind spot” vallen er ook momenten van extatische en verheven schoonheid te bespeuren. En dan zijn er ook nog steeds die fijne details die de muzikaal bedreven Judd altijd sluw heeft weten te verbergen in zijn kijk op black metal zoals de nodige postpunk- en wave-elementen, en nu zelfs een mespuntje outlaw country in “A slow decay“.

Hoewel alle songs van Judds’ hand zijn liet hij zich op “Blight privilege” toch nog door enkele gastmuzikanten bijstaan. Gitarist Matt Thomas verzorgde enkele bijdragen op steel- en leadgitaar en levert bijvoorbeeld enkele mooie solo’s aan in “Blind spot“. Ook het afsluitende titelnummer bevat heel wat slepende leads die de muziek opfleuren. Ken Sorceron van Abigail Williams bespeelde de dikke snaren en de Italiaan Francesco Miatto werd als slagwerker van dienst aangetrokken. Tegen alle verwachtingen in is “Blight privilege” een erg degelijk en tevens toegankelijk Nachtmystium-album geworden. Benieuwd naar wat de toekomst voor de band zal inhouden nu het contract met Prophecy Productions nagekomen werd. Middels “The world we left behind” werd tien jaar geleden immers al eens afscheid genomen.

JOKKE: 83/100

Nachtmystium – Blight privilege (Lupus Lounge 2024)
1. Survivor’s remorse
2. Predator phoenix
3. A slow decay
4. Conquistador
5. Blind spot
6. The arduous march
7. Blight privilege