nattetale

Fanebærer – Den første ild

“Punky” en “triomfantelijk” zijn twee woorden die van toepassing zijn op de sound van tal van black metal-acts die deel uitmaken van de Korpsånd-cirkel. Fanebærer heeft het hier echter blijkbaar wat mee gehad. De tweede langspeler “Den første ild” (“Het eerste vuur”) klinkt dus best anders dan debuut “Fra hånd til jord” en omarmt meer atmosferische en paganachtige elementen. Dat wil echter niet zeggen dat de schwung er volledig uit is, want nummers als het openende “Visdom” of “Morgenrød” krijgen de armen en benen nog met gemak in de lucht. Taake doemt soms op uit de mist en wanneer het tempo naar mid-tempo regionen zakt, lijkt ook de black ’n roll van een Khold niet zo gek veraf. De nieuwe koers wordt voor het eerst echt duidelijk hoorbaar in het slepende, maar bij momenten ook vurige “Som alt under solen” waarin subtiele akoestische gitaren hun opwachting maken. In “Æt” wordt deze lijn nog verder doorgetrokken. Zanger/drummer Skrog schroeft het tempo nog verder terug en zanger/gitarist Skravl tovert de ene na de andere aanstekelijke riff uit zijn elektrische en akoestische gitaar. Het titelnummer zwelt traag op uit de dichte nevel die over het platte Deense landschap verspreid ligt en vertelt zijn verhaal middels heldere zang die ietwat religieus aanvoelt. Deze song voelt echter wat ‘onaf’ aan en kon misschien nog wat verder uitgewerkt worden. In het daaropvolgende “Hævn” en “På en høj af jord” gaat het er terug wat grimmiger en meer up-tempo aan toe. Een pakkende leadpartij waait tussen onze armhaartjes en krijgt deze met gemak overeind. De meer atmosferische aanpak van het duo resulteert niet in langere composities want op de meer uitgesponnen afsluiter “Lad ørne kun rives” na, werden de zeven overige songs met drie à vier minuten speeltijd kort en bondig gehouden. De hekkensluiter vind ik echter het best uitgewerkt qua compositie, terwijl ik bij de kortere nummers soms nog wat op mijn honger blijf zitten. Bij een meer atmosferische benadering komen extra minuten speeltijd nu eenmaal goed van pas, hoewel het zaakje natuurlijk ook niet onnodig lang gerokken hoeft te worden. Qua sound kozen de twee heren van Fanebærer ook voor een wat cleanere productie vergeleken met het oudere materiaal, hoewel “Den første ild” nog steeds de undergroundfanaten zal kunnen aanspreken.

JOKKE: 80/100

Fanebærer – Den første ild (Nattetale 2020)
1. Visdom
2. Morgenrød
3. Som alt under solen
4. Æt
5. Den første ild
6. Hævn
7. På en høj af jord
8. Lad ørne kun rives

Skravl – En higen mod tilintetgørelsen

In oktober waren we nog lovend over “Fire besværgelser mod menneskeheden“, de eerste langspeler van het Deense Skravl. Het soloproject van het gelijknamige individu dat hierachter schuilgaat laat er duidelijk geen gras over groeien want de multi-instrumentalist klopt al opnieuw op onze voordeur aan met de nieuwe EP “En higen mod tilintetgørelsen” die met twintig minuten speeltijd eigenlijk dezelfde speelduur heeft als de langspeler. Songtitels verzinnen is blijkbaar wel nog steeds te veel moeite. Skravl klinkt productioneel gezien een tikkeltje rauwer dan op de voorganger maar focust op deze EP stilistisch meer op melodie en zet nóg meer in op atmosfeer. Zo zorgen de pakkende haast post-rockerige tremolo-riffs die in het openingsnummer meteen in de strijd gegooid worden en verderop gelukkig nog eens passeren keer op keer voor kippenvel. Wanneer de melodielijnen verdampen en de focus op de grimmige basisriffs komt te liggen, moet ik soms aan héél oude Taake denken, wat maakt dat er best wel een Noors gevoel in het gitaarwerk schuilgaat. Vocaal gezien neigt dit dan weer meer naar USBM zoals bv. een Ash Borer. Vooraleer het gaspedaal in het tweede nummer ingedrukt wordt, zorgt de groezelige openingsriff die op een haast depressief traag tempo gespeeld wordt voor een droeftoeterige sfeer. Het is de meest ruwe bolster van het viertal dat hier gepresenteerd wordt. Voor de subtiele toetsen die hun opwachting maakten op “Fire besværgelser mod Menneskeheden” is deze keer geen ruimte, of het moet in het derde nummer zijn, ik ben niet helemaal zeker. Hier is terug wat meer heroïek ingeslopen die we nog kennen van de split met War Is Aer. Een kort maar krachtige en enorm pakkende song. Het laatste nummer is terug wat grimmiger, laat opnieuw oude Taake-invloeden horen en heeft nog een beklijvende melodieuze en melancholische finale in petto. Sterk werk!

JOKKE: 84/100

Skravl – En higen mod tilintetgørelsen (Nattetale 2020)
1. –
2. –
3. –
4. –

Skinliv – Uaar

Het Deense Skinliv – niet te verwarren met het Zweedse Skitliv van ex-Mayhem zanger Maniac – is het zoveelste lekkere snoepje dat ons vanuit Denemarken op een dienblad aangereikt wordt. Op de bandfoto staan vier, zo te zien nog heel jonge, knapen in blote bast stoer te wezen rond een laaiend kampvuur. Het is een mooie symboliek voor het ongebreidelde enthousiasme en de vonken en vuur die van veel van de nieuwe generatie Deense black metal spat, hoewel deze jonkies het leven slechts als schijn beschouwen. Skinliv beroept zich minder op een punk- en rock ’n roll voedingsbodem dan veel van de Korpsånd-cirkel leden doen (bij mijn weten hoort deze band ook niet bij dat clubje). Het kwartet voelde meer verwantschap met oude Scandinavische black die toetsen niet weert indien dat de sfeerschepping kan versterken zonder in kermistoestanden uit te monden. Qua productie moet ik aan een plaat als Gorgoroth’s “Under the sign of hell” denken – de oorspronkelijke versie weliswaar – en dan vooral wanneer het tempo de hoogte in gaat zoals in opener “Bedragerisk skær” of het felle “Isnende vind” dat heel wat repetitieve beukstukken bevat. Skinliv’s zwartmetaal klinkt grimmig en grauw, de krijsen zijn hels maar de sound van de drums mist wat diepte, hoewel dat het zwart-witte totaalplaatje wel doet kloppen. In het tweeluik “Hist over land og hav” transformeert de duivelse ketelherrie in trage meeslepende black met een melancholisch randje die zelfs volledig instrumentaal gehouden wordt en de plaat letterlijk in twee delen splijt. Doordat de zanger zijn klep houdt, kan je heerlijk meewiegen op de licht epische en triomfantelijke doch grauwe tonen. In “De som lever under jorden” wordt de zanger terug wakker, maar het tempo wordt pas helemaal tegen het einde terug naar verschroeiende snelheden opgekrikt. “Ulveham” heeft iets strijdlustigs door de marcherende drumritmes en keert terug naar de onbehouwen agressie van de eerste twee nummers terwijl de zanger echt zijn best doet om zijn stembanden in frut vaneen te rijten. Er verscheen kortelings nog een 7 inch split met Fanebærer, waarbij beide bands één song aanleveren. Op het nummer “Sværdtid” klinkt Skinliv nóg ruwer op de zangafdeling hoewel de keyboards er hier ook dikker opgesmeerd zijn. Skinliv en diens debuut “Uaar” is de zoveelste veelbelovende aanwinst voor de Deense black metal-scene en mijn collectie.

JOKKE: 80/100

Skinliv – Uaar (Nattetale 2019)
1. Bedragerisk skær
2. Isnende vind
3. Hist over land og hav (Part I)
4. Hist over land og hav (Part II)
5. De som lever under jorden
6. Ulveham

Jordslået – EP III

De Denen bewezen de afgelopen jaren dat ook zij stilaan een volk worden waar wel degelijk rekening mee dient gehouden te worden als het op black metal aankomt. Enthousiastelingen spreken zowaar van een heuse new wave of raw DKBM en ik kan ze geen ongelijk geven. Centraal in de creatieve uitbarsting van de scene staat de Korpsånd-cirkel en mijn persoonlijke favoriet is Jordslået die reeds twee EP’s op hun naam hebben staan. Nu is het tijd voor een derde, maar dat had u waarschijnlijk al door. Leverancier van dienst is Nattetale Records die een hand hebben in menig Deens black metal-orkestje. Het fijne aan Jordslået vind ik dat de passie voor het genre en het speelplezier van de nummers afspatten, ook al zijn het er hier maar twee. Een lekker ruw maar goed geproduceerd gitaargeluid, explosieve uitbarstingen zonder gevoel voor melodie uit het oog te verliezen en een energieke dynamiek. “Blodgæld” is lekker opzwepend en intens met gitaargejengel dat varieert tussen een rockende aanpak en soms zelfs naar Crepusculo Negro-bands neigt. Hier zal de punky attitude ongetwijfeld voor iets tussen zitten. “Skindød” straalt in haar meest melodieuze momenten dan weer een ietwat oeroud Vikinggevoel uit, denk aan oude Hades of Einherjer ten tijde van diens demo, hoewel het Zweedse Dawn ook voorbij flitst. Ik krijg hier maar geen genoeg van. Een langspeler en snel graag!

JOKKE: 85/100

Jordslået – EP III (Nattetale 2019)
1. Blodgæld
2. Skindød

Skravl – Fire besværgelser mod Menneskeheden

Het is niet de eerste keer dat de Deense multi-instrument Skravl op dit forum passeert. Zijn orkestjes Fanebærer en het fantastische Jordslået kunnen we aanraden aan fans van black metal zonder franjes en ook zijn gelijknamige éénmansproject is de moeite waard. “Fire besværgelser mod Menneskeheden” is de welluidende titel van zijn eerste langspeler nadat eerder een split met stadsgenoten War Is Aer verscheen. De stad in kwestie is hier natuurlijk Kopenhagen en de kliek van dienst is de Korpsånd-cirkel waarvan vele exploten ons kunnen bekoren (dat zal de fanatieke lezer wel al opgevallen zijn). Aan nummernaamgeving doet onze alleenheerser niet mee, en wie de totale speelduur van deze release wil kennen, zal met zijn stopwatch naast het cassettedeck moeten plaatsnemen. Ik kan wel al meegeven dat “kortspeler” een meer treffende woordkeuze zou zijn. Skravl’s sound is – zoals bij vele scenegenoten – gestript van overtollig vet en draagt gure atmosfeer hoog in het vaandel, hoewel melodie wel belangrijker blijft dan extreme agressie zoals het pakkende einde van de opener bewijst. Subtiele keyboards worden daarbij niet geschuwd. De heroïek die in de nummers van de split vervat zat, is wat naar de achtergrond verdwenen en heeft plaats geruimd voor enkele meer rockende riffs en een wat zwaarder geluid, zonder echter aan melancholische en mystieke sfeer te hebben ingeboet. De executie is er met rasse schreden op vooruit gegaan want het klinkt nu toch allemaal net wat strakker. De productie van de vier songs overklast de verwachtingen van deze old school analoge geluidsdrager en laat tussen de ruisende gitaren vol archaïsche Scandinavische toonladders ruimte voor het bespelen van de basgitaar, hoewel de sound zo droog is als smørrebrød zonder beleg. De sappige scream doet echter het water in de mond komen en maakt van “Fire besværgelser mod Menneskeheden” een tape die hier nog veel zal opstaan.

JOKKE: 81/100

Skravl – Fire besværgelser mod Menneskeheden (Nattetale 2019)
1. Untitled
2. Untitled
3. Untitled
4. Untitled

Fanebærer- Fra hånd til jord

Na een EP en een demo is het tijd voor het echte werk moet het Deense Fanebærer gedacht hebben. En alzo geschiedde de eerste langspeler “Fra hånd til jord“, hoewel ‘lang’ in dit geval een overstatement is, want de plaat klokt op een schamele vijfentwintig minuten speeltijd af. Achter Fanebærer gaan de individuen Skravl en Skrog schuil. Beide heerschappen screamen de longen uit hun lijf waarbij de eerste (tevens actief bij Jordslået en Vaabnet) ook de riffs aanvoert en de tweede het geheel van de nodige beats ondersteunt. ‘Puur’ en ‘onversneden’ zijn twee labels die op deze black gekleefd kunnen worden. Wat ik zo smaak aan die nieuwe generatie Deense black metal-bands – ook wel ‘new wave of DKBM‘ genaamd – is dat ze door de band genomen met een line-up van twee à drie muzikanten een resem eenvoudige maar pakkende rauwe to-the-point nummers schrijven waar veelal een punky of rockende ondertoon in verscholen zit. Geen franjes, geen bullshit, geen pose, geen hocus pocus en geen uitgesponnen epiek. Allemaal ook van toepassing op dit Fanebærer. De Deense Korpsånd-kliek is hip en wij hipsteren lekker mee.

JOKKE: 80/100

Fanebærer- Fra hånd til jord (Nattetale 2019)
1. Vanære
2. Vidnesbyrd
3. Låste kæber
4. Afgået
5. Modersmål
6. Fra hånd til jord
7. Daggry
8. I denne time

Jordslået – Blod bevæger tidens hjul

Recent wist Ærekær ons nog te bekoren met diens “Avindskjold” plaat; nu is het de beurt aan een ander lid van de Deense Korpsånd-cirkel, namelijk Jordslået. De band heeft twee uitstekende EP’s op haar naam staan die oorspronkelijk via Hævngær op cassette verschenen maar nu dankzij Nattetale Records samen op één LP gebundeld werden. Mét in het oog springend geel artwork natuurlijk! De eerste vier nummers stammen van de eerste EP uit 2018 en lieten meteen horen dat Jordslået weet hoe ze beklijvende melodieuze Scandinavische black moeten maken. En daar is niet veel meer voor nodig dan één gitarist, een drummer en een zanger. De productie klinkt organisch en ruw maar krachtig waarbij vooral de gitaarsound erg vol klinkt waardoor de gure maar van melancholie doordrongen riffs met jaren ’90 Zweedse inslag in een nummer als “Knogler & skjold” als een storm op je afkomen. Het is echter noodweer waaraan je niet wilt proberen te ontsnappen, maar waarin je je moedwillig wilt laten onderdompelen. De vier nummers van de tweede EP die begin april verscheen, trekken de kwaliteit van de eerste EP door waardoor het trio bewijst dat het tot nog veel meer lekkers in staat is. Het is zalig om mee te gedijen op de dynamiek van “Gløder” en in een nummer als “Spor” bewijst gitarist Skravl (ook actief bij Fanebærer, Skravl en Vaabnet) dat je met één gitaar een basgitaar gerust overbodig kan maken. “Skambidt” grijpt terug naar de Noorse gloriedagen zonder bewust retro te klinken. Jordslået is op basis van deze verzamelaar misschien wel mijn persoonlijke favoriet van de new wave of Danish black metal.

JOKKE: 85/100

Jordslået – Blod bevæger tidens hjul (Nattetale Records 2019)
1. Bødler
2. Knogler & skjold
3. Tørst
4. Muld
5. Gløder
6. Den fjerde dag
7. Spor
8. Skambidt

Ærekær – Avindskjold

Synthliefhebbers kwamen recent al via Vargrav – wiens laatste worp ondertussen gemakkelijk nog een punt of zeven op de scoreladder gestegen is – en Gardsghastr aan hun trekken en hebben er middels het Deense Ærekær opnieuw een lekker speeltje bij. Ærekær maakt net als o.a. Blot & Bod, Grifla da la Secta, Fanebærer en Vaabnet deel uit van de new wave of DKBM en Korpsånd-cirkel waarvan reeds een straffe compilatie verscheen. De Kopenhaagse band trakteert ons op haar eerste langspeler “Avindskjold” een half uur lang op een mix van etherische en atmosferische black gecombineerd met het beste wat dungeon synth ons te bieden heeft. Dikke mistige riff- en synthlagen liggen voortdurend met mekaar te vozen terwijl een strak doorrammende drumcomputer het tempo op de achtergrond aangeeft. Breed uitwaaierende krijsen vermengen zich in het intergalactische klankenpalet dat opgetrokken wordt en enigszins lijkt te contrasteren met het historische aardse tafereel dat op de cover prijkt. Vergeleken met de demo MMXVIII ligt de nadruk meer op de metalen elementen wat ik toejuich. Magistrale nummers zoals “Nævens fejlslag” en “Efterbyrd” vormen een instant garantie op kippenvel en de bloedmooie met post-rock flirtende intro en outro van “Vingetræk” kunnen mij helemaal krijgen. De lange tijd verguisde keyboards lijken weer helemaal terug te zijn! Hoera!

JOKKE: 82/100

Ærekær – Avindskjold (Nattetale/Tour de Garde 2019)
1. Bøj dig for din ælde
2. Nævens fejlslag
3. Efterbyrd
4. Vingetræk