Toen Svartidauði en in diens kielzog de rest van de IJslandse blackmetalscene het Europese zwartmetaal een klein decennium geleden van een nieuwe zuurstofinjectie voorzag, wist het afgezonderde land zich in sneltempo te profileren tot een nieuwe blackmetalgrootmacht. Ook de explosie aan kwaliteitsvolle bands bij onze noorderburen wist van Nederland een nieuwe belangrijkespeler op internationaal toneel te maken. Ook in Denemarken en de Bosnische scene gebeuren wat ons betreft heel interessante dingen, maar deze twee landen blijven vooralsnog toch nog wat meer in de onder- en op de achtergrond. Een Deense bands die we erg kunnen smaken is Skinliv dat na een demo in 2019 met “Uaar” als eerste langspeler debuteerde. Wat ons zo charmeert aan de Deense bands is dat rauwe, dikwijls onbezonnen overkomende karakter, zonder echter de lofi-toer op te gaan.

Ook op de nieuwe full-length “Ind i skoven til evig tid” (“Voor altijd het bos in”) is dat weer het geval. Er passeren dertien songs in vijfendertig minuten wat wilt zeggen dat het vooruit gaat en dat de band zijn composities compact houdt. Net zoals op de voorganger duiken er op sommige plaatsen toetsen op die de riffs wanneer nodig wat extra cachet geven zonder echter in overdaad uit te monden. Wanneer er gretig, hongerig en vurig gemusiceerd wordt zoals in bv. “En tager sig af dage” moeten we aan het oudste werk van een Emperor of Enslaved denken. In de wat meer gematigde passages van een dynamisch nummer als “Hug for hug” of “Spøgeri i mørke kamre” horen we dan weer echo’s van een Gehenna of Dimmu Borgir, maar telkens verwijzend naar hun vroegste platen of demo’s uit de jaren ’90. Naast de Noorse referenties kunnen we ook wel het Zweedse Sorhin as invloed vermelden in een meer striemend uptempo nummer als “Had som kraft“. Een gierende gitaarsolo mag in songs als “Sagnomspunden hæder“, het felle “Der grædes for livslede” en het met een bereriff startende “Det var aldrig meget håb” dan weer niet ontbreken. De krasserige vocalen zijn het meest rauwe element in Skinliv’s zwartmetaal, maar naast ijzig gescream slaan deze ook al wel eens over in duivels gejammer of hoongelach. Halfweg de tracklist zit het instrumentale “Angerfuld dødsdag” verstopt waarvan het folky gitaarwerk naar oude Satyricon knipoogt. Eindigen doen de jongens met het korte uitermate folky “Den sidste afsked“, waarin de versterkers achterwege blijven en wat het heidens karakter van de band onderstreept.

Vermeldenswaardig is zeker ook het feit dat de raggende en zoemende basgitaar naar analogie met het werk van Ildjarn veel ruimte in de mix gekregen heeft. Dit maakt het geheel lekker zwaar en stuwt nummers als het mid-tempo startende maar gaandeweg exploderende “Sagnomspunden hæder“, het stampende “Vovestykke“, het galopperende ietwat punky “I sorte ravnes følge” en het mid-tempo titelnummer met heel wat schwung voort. Hierdoor klinkt Skinliv op “Ind i skoven til evig tid” minder kil en woester dan voorheen.

“Ind i skoven til evig tid” is een erg geslaagde opvolger voor het prima “Uaar” en zeker geen herhalingsoefening van het debuut. Sterker nog, deze nieuwe wat zwaardere sound en meer uitgesproken dynamiek bevalt ons zelfs nog meer.

JOKKE: 82/100

Skinliv – Ind i skoven til evig tid (Nattetale 2021)
1. Træd ind i dødens skygge
2. Had som kraft
3. Spøgeri i mørke kamre
4. En tager sig af dage
5. Sagnomspunden hæder
6. Angerfuld dødsdag
7. Vovestykke
8. Hug for hug
9. I sorte ravnes følge
10. Ind i skoven til evig tid
11. Der grædes for livslede
12. Det var aldrig meget håb
13. Den sidste afsked