Na vijf jaar afwezigheid katapulteert het Poolse blackened death metalmonster Behemoth zich met zijn nieuwste worp “The satanist” in één klap terug naar de allerhoogste regionen van het extreme metalgebeuren. In tussentijd is er natuurlijk veel gebeurd in het kamp van Nergal en zijn kompanen. Zo kreeg de frontman af te rekenen met leukemie. Een strijd die hij met opgeheven hoofd tegemoet ging en (voorlopig) lijkt gewonnen te hebben. Daarnaast bracht deze Poolse ketter zijn biografie nog op de markt en zetelde hij als jurylid in de Poolse editie van The Voice. Over het feit of Nergal al dan niet tot een mediageile aandachtshoer is uitgegroeid, ga ik het hier niet hebben. Wat wel als een paal boven water staat is dat de band zich in tussentijd heeft kunnen herbronnen en ons met “The satanist” toch een enigszins nieuw geluid voorschotelt.

Door de bocht genomen, ligt het tempo een tikkeltje lager dan op “Evangelion” en “The apostasy” en door het gebruik van koperblazers en zangkoren in verscheidene nummers klinkt de band ook epischer dan voorheen. Nergals vocalen staan iets minder op de voorgrond dan op vorig plaatwerk en het totaalgeluid ademt terug een meer black metal getinte sfeer uit. Het album trapt af met de als eerste vrijgegeven single “Blow your trumpets Gabriel” waar ook een erg knappe en professionele videoclip van gedraaid werd (zoals we van Behemoth gewend zijn). Hierna is het de beurt aan de meer uptempo song “Furor divinus” die als een goddelijke furie voorbijraast. De volgende tracks “Messe noir” en “Ora pro nobis lucifer” zijn twee midtempo-krakers waarbij vooral in eerstgenoemde track de epische climax van trompetgeschal en een melodische gitaarsolo niet onvermeld mag blijven. Op “Amen” mag drummonster Inferno nog eens laten zien waarom hij tot de absolute top van extreme metaldrummers behoort. Logge passages worden door de man met het grootste gemak afgewisseld met sneller-dan-het-licht blastpassages. “The satanist” is het meest experimentele nummer van  de plaat, waar vooral de vocalen van Nergal terug meer de black metal-richting uit gaan. In “Ben sahar” klinken licht Oosterse invloeden door zoals we die reeds kennen vanop “Zos kia cultus”. In het voorlaatste nummer “In the absence ov light” wordt de extreme razernij onderbroken door een experimenteel middenstuk dat bestaat uit akoestische gitaren, een saxofoonsolo en een Pools spoken word passage. “O father O satan O sun” vormt de epische apotheose van deze beestige plaat.

De vorige drie albums lagen me persoonlijk wat minder, maar met “The satanist” heeft Behemoth mijn volle aandacht en interesse terug verdiend, waarvoor hulde!

JOKKE: 89/100

Behemoth – The Satanist (Nuclear Blast)

1.Blow your trumpets Gabriel
2. Furor divinus
3. Messe noire
4. Ora pro nobis lucifer
5. Amen
6. The satanist
7. Ben sahar
8. In the absence ov light
9. O father O satan O sun!