Mikołaj Żentara, M. voor de vrienden, weet het allemaal niet meer zo. Destijds begon hij Kriegsmaschine (klinkt als een tank, toch?) en voerde hij zijn muzikale escapades uit in Mgła. Ondertussen zijn de rollen omgekeerd en host Mgła doorheen Europa en beperkt de oorlogsmachine zich enkel tot veldslagen in de studio. “Enemy of man” is Kriegsmaschine’s tweede album na een pauze van maar liefst negen jaren! Ik heb het nut van beide bands afzonderlijk nooit echt begrepen, want de gelijkenissen zijn verbluffend. Nu ja, beiden vissen in dezelfde vijver en het is niet dat een klinkt zoals, pakweg Archgoat. Moeten we daar rouwig om zijn? Neen. Een vreugdedansje zou eerder op zijn plaats zijn, want meneer M., Mikołaj Żentara voor de vrienden, weet genialiteit om te zetten in klank. Opener “None shall see redemption” doet me onmiddellijk denken aan Deathspell Omega, maar dan minder over the top en minder agressief. Een naam die regelmatig terugkeert. Kriegsmaschine weet een goede balans te vinden tussen origineel voor de dag komen en toch vertrouwd te klinken. Schouderklopjes voor het gitaarwerk, maar zeker en vast ook voor het uitstekende gedrum van Darkside. Het is een pak meer gevarieerd dan de grijze middelm…, uh, zwarte metal band. De verschillen met het vorige “Altered states of divinity” zijn enorm. Kriegsmaschine is volwassen geworden, kiest voor eigenzinnige composities en een (naar black metal normen) glasheldere, doch organische productie. Het is begrijpelijk dat fans van het eerste uur hem minder pakkend en minder agressief vinden. Negen jaar zeker? Maar na dat gehuil komt begrip. Kriegsmaschine valt niet in herhaling en blijft toch trouw aan zijn roots.

FLP: 82/100

Kriegsmaschine – Enemy of man (No Solace 2014)
1. None shall see redemption
2. Lies of the fathers
3. Farewell to grace
4. Asceticism and passion
5. To ashen havens
6. Enemy of man