Wie houdt van gladde en kraakheldere producties waarbij alle instrumenten duidelijk hoorbaar in de mix zitten en die luid uit de speakers knallen, loopt best in een grote boog rond de eerste demo van het Franse Cepheide heen. Het Parijse trio trakteert ons hier namelijk op een portie lo-fi doch atmosferische black metal met een dikke knipoog richting Amerikaanse bands genre Ash Borer en Fell Voices. Het niveau van deze bands wordt echter nog niet gehaald op deze eerste worp, hoewel “L’Homme ruine” toch al een aardige poging is. Doorheen het wazige en groezelige tapijt van up-tempo black metal kan de aandachtige luisteraar enige vorm van melodieën ontwaren (check onder andere de grootse finale melodie aan het einde van “Deluge”), hoewel deze bijlange niet zo pakkend zijn als hun Amerikaanse collega’s weten neer te zetten in hun rauwe herrie. Grootste werkpunt blijven echter de vocalen, die heel monotoon zijn en volgens mij zelfs helemaal geen tekst uitbraken. Het zijn eerder hoge schelle gillen en krijsen, zoals we die bij menig suïcidale black metal band terugvinden. Het heeft soms dan ook wel wat weg van de Aussies van Woods Of Desolation. Tegen de vierde song “Deluge” beginnen de uithalen van “zanger” Spasme (daar heeft het trouwens ook wel wat van weg) toch wel storend te worden, hoewel de muzikale razernij er zeker mee door kan. Voor verbetering vatbaar dus. Desalniettemin denk ik dat deze Fransozen nog wel sterk uit de hoek kunnen komen op volgende releases. Een band om in het oog te houden dus. De demo is te verkrijgen via hun Bandcamp op zowel CD als cassette, een geluidsdrager die terug aan een opmars bezig is in undergroundmiddens.

JOKKE: 70/100

Cepheide – De silence et de suie (Eigen beheer 2014)
1. A la croisée des ames
2. Là où les idoles demeurent
3. L’Homme ruine
4. Deluge