Osculum Infame zijn Fransen, maar niet van die vrolijke exemplaren zoals de lugubere hoes van “Axis of blood” laat uitschijnen. Operationeel sinds begin jaren negentig met een bescheiden underground hitje (“Dor-Nu-Fauglith”) uit 1997 op hun palmares. Een hiaat van acht jaar aan het begin van het nieuwe millennium maakt dat ze nu pas hun tweede volwaardige plaat ophoesten. Frontman en songschrijver D. Deviant hielt zich tijdens de winterslaap van Osculum Infame bezig met het welbekende Arkhon Infaustus, maar sinds deze band in de ijskast zit, werd eerstgenoemde terug vanonder de mottenballen gehaald. Medestrijders werden gerekruteerd bij menig andere Franse (al dan niet bekende) extreme metal acts. Daar waar het oude werk als grimmige en licht symfonische black metal omschreven kon worden, komt de band nu iets agressiever en directer uit de hoek, wat absoluut een goede zet is. Na het intro krijgen we met “Cognitive perdition of the insane” een eerste (weliswaar grotendeels mid-tempo) kopstoot uitgedeeld die ons wat doet denken aan het Zweedse Shining: zwartgalligheid met oog voor melodie en een zekere catchyness zonder cheesy over te komen. In “Kaoïst serpentis” wordt het gaspedaal ingedrukt en komen de Zweedse invloeden (think Naglfar of Thy Primordial) nog duidelijker naar voren om dan na zes minuten plots nog even onze nekspieren te beproeven en een pak te beginnen rocken. De vocale aanpak van de frontman klinkt gevarieerd: zijn scream is door de bocht genomen iets dieper dan de standaard black metal vocalen, en de eerder spoken word achtige passages in “Absolve me not!” werden serieus door de effectenbak gehaald. Centraal in de tracklist vinden we drie nummers terug die reeds op de EP “Consuming the metatron” uit 2012 prijkten, maar opnieuw werden opgenomen en een hoog Dark Funeral gehalte bevatten. De band speelt met tempo’s wat de dynamiek ten goede komt en heeft oog voor detail (subtiel klokkengeluid in de openingstrack, productionele effectjes en geweerschot in “My angel”, hoorngeschal en onweer in “Solemn faith“, doomy violen in “White void” waarvoor Ahès van de Keltische folk/black metalband Brann Barr optekende), maar is die feedback en dat versterkergepiep in verscheidene nummers nu echt nodig? Werkt serieus op mijn systeem! Buiten dit margegeneuzel klinkt Osculum Infame overtuigend, gemeend en weet ze, met wat ze in een klein uurtje ten gehore brengen, te overtuigen.

JOKKE: 80/100

Osculum infame – Axis of blood (Battlesk’rs Productions 2015)
1. ApokalupVI
2. Cognitive perdition of the insane
3. Kaoïst serpentis
4. My angel
5. Absolve me not!
6. Let there be darkness
7. Inner falling of the glory of god
8. White void
9. Asphyxiated light
10. I in the ocean of worms
11. Solemn faith