We trappen het nieuwe jaar af met een plaatje dat eigenlijk al van september 2015 dateert, but who cares? De naam Verheerer zal u waarschijnlijk niet bekend in de oren klinken en daar hoeft u zich hoegenaamd niet voor te schamen. We hebben hier immers met een vrij jong verwoestend duo uit Duitsland te maken waar verder nougatbollen over geweten is. In eigen beheer brachten ze de EP “Archar” uit, die vier black metal hymnen bevat die mij in iets minder dan een half uur wisten te overtuigen. De songs zijn heel goed uitgewerkt (met oog voor detail), hebben elk hun eigen smoel en zijn doorspekt met samples van kerkrituelen en misvieringen wat het geheel een sacraal karakter geeft, zonder de typische orthodoxe kant op te gaan. “Niederkunft” trapt het zaakje vrij slepend in gang met gitaarwerk dat leentjebuur speelt bij oude Secrets Of The Moon om vervolgens enkele versnellingen hoger te schakelen maar steeds een zekere melodieusheid in het gitaar(lead)werk te behouden wat resulteert in een knappe finale van deze song. Het titelnummer schiet zonder aarzelen als een spurter uit de startblokken om in een catchy eerder rockend meebrulrefrein over te gaan (hoewel de titels in het Duits zijn, wordt er in het Engels gezongen). Hier had een heel toegankelijke song ingezeten ware het niet dat de band daarna voor een niet-voor-de-hand-liggende verderzetting kiest als plots de razernij stilvalt om naar een distorted piano interlude over te gaan. Deze manier van dynamiek inbouwen doet me meteen aan hun landgenoten Farsot denken. In plaats van het refrein uit te melken wordt het nummer vrij grimmig beëindigd. Het korte “Totenkult (Drink bitterness)” is vrij old school van aard en doet bij aanvang een beetje Enthroned-achtig aan om daarna knuppelpassages inclusief chaotische gitaarsolo af te wisselen met beukend midtempo hakwerk. In het afsluitende “Verheerer” duikt halfweg een orgelpartij op die de aanloop vormt naar een psychedelische gitaarsolo om uiteindelijk te verzanden in een outro die als soundtrack zou kunnen dienen voor één of andere scene uit een oude horrorfilm waarin de suspense tot op het scherp van de snee gedreven wordt. Afgaande op deze kwalitatieve EP lijkt het me vrij onwaarschijnlijk dat we hier met een stel bakvissen te maken hebben en ik vermoed dat de leden hun strepen dus wel al elders verdiend zullen hebben. Een extra pluim in de reet trouwens voor de productie want, hoewel deze toch haar korreligheid behoudt, ronkt de basgitaar er duidelijk hoorbaar op los en zorgen de lage tonen voor een absolute meerwaarde. Verheerer is een toonzaalmodel van Deutsche Gründlichkeit en het zal me niet verbazen als ze snel hun poot onder een platencontract mogen zetten.

JOKKE: 82/100

Verheerer – Archar (Eigen beheer 2015)
1. Niederkunft
2. Archar
3. Totenkult (Drink bitterness)
4. Verheerer