Midden à eind jaren negentig was de kans héél groot dat het hoesontwerp dat op een vers en met zuurverdiend vakantiegeld aangeschaft black metal album prijkte van de hand van onze landgenoot Kris Verwimp was. Het moet ondertussen echter van de laatste Absu plaat uit 2011 geleden zijn dat ik nog eens één van zijn tekeningen op een nieuwe release spotte (één die mij kon bekoren althans, want ondertussen verleende hij zijn diensten veelal aan pagan/viking-bands, wat minder mijn meug is). Met het debuut “Devoid of light” van het uit Portland afkomstige Uada (Latijn voor “spookt”) wordt opnieuw een plaat met Verwimp’s artwork aan mijn collectie toegevoegd. Dit Amerikaanse kwartet heeft duidelijk enkele jaren op een Erasmus-uitwisselingsprogramma in Zweden gezeten, want de invloeden uit de jaren negentig Zweedse school zijn legio in hun black metal. Vooral de colleges waarbij het oeuvre van grootmeesters Dissection en diens volgeling Dawn bestudeerd werden, laten hun sporen overduidelijk na. Het tempo ligt veelal hoog zonder snelheidsrecords aan diggelen te willen knallen en de Zweedse gitaarmelodieën grijpen je bij je nekvel om pas na vijfendertig minuten (had van mij gerust een kwartier langer mogen duren) terug los te laten. De diepere growls aan het begin van de titeltrack zorgen voor een licht orthodox cachet, daar waar ze iets verder in de song gevoelig de hoogte ingaan om suïcidale vormen aan te nemen. In “Our pale departure” (waar plots een diepe grunt opduikt) zal de aandachtige luisteraar enkele Agalloch invloeden ontwaren en de aftrap van hoogtepunt “Black autumn, white spring” neigt naar de iets noordelijker gelegen Cascadia regio (bij het aanschouwen van de machtige beelden van de videoclip voor de titeltrack, krijg ik goesting om mijn geplande trip naar het urbane New York om te boeken en met mijn tentje en rugzak de uitgestrekte wildernis aan de Westkust in te trekken), maar door de bocht genomen is het hier Swedish designer black wat de klok slaat (wat een weerzinwekkende finale ook van het album!). De sound van de plaat is dik in orde (helder, maar met een ruw randje) en de mastering was in handen van Joel Grind van Toxic Holocaust. Tenslotte nog even meegeven dat de fotografie van de band uitermate geslaagd is. Kan ook niet anders met (de voor de ingewijden ongetwijfeld bekende) Peter Beste achter de lens. Vorig jaar scoorde Eisenwald dikke vette punten met Fluisteraars, nu doen ze het met deze eerste van Uada.

JOKKE: 85/100

Uada – Devoid of light (Eisenwald Records 2016)
1. Natus eclipsim
2. Devoid of light
3. S.N.M.
4. Our pale departure
5. Black autumn, white spring