Zowel het Noorse Ritual Death als het Spaanse 13th Moon lijken een fetish voor schedels en doodskoppen te hebben; vandaar dat ze misschien besloten om de handen in mekaar te slagen voor een 7 inch split? De Spanjaarden konden mij in het verleden slechts matig bekoren maar komen op “Veneration of the mighty dead” een pak sterker voor de dag. Zowat op alle vlakken (songwriting, uitvoering, productie) werd vooruitgang geboekt, wat echter wel maakt dat de band wat van haar eigenheid is kwijtgespeeld. Het gure, primitieve randje is eraf en het totaalgeluid is een serieus pak richting bands als Darvaza en Celestial Bloodshed opgeschoven – twee bands waar de frontman van Ritual death (toevallig?) ook actief in is/was. De Spaanstalige song op deze split wordt voor de gein uitgevoerd door de Noren. Een vuile en vuige distortion vormt de ruggengraat van deze doomy en creepy auditieve aanval die pure horror uitwasemt. Je ziet als het ware een horde zombies uit het graf kruipen die op de mid-tempo kadans van deze “song” doorheen een kerkhof vol ontheiligde graven marcheert. Behoorlijk afwijkend van wat er op hun eerste EP te horen was.

JOKKE: 79/100 (13th Moon: 80/100 – Ritual Death: 78/100)

13th Moon/Ritual Death – Mors triumphans (Triangulum Ignis/Terratur Possessions 2017)
1. 13th Moon – Veneration of the mighty dead
2. Ritual Death – Señor de la tumba