Liefhebbers van Portugese groezelige lo-fi black hebben ongetwijfeld werk van Black Cilice in hun platenkast en op hun Instagram-pagina staan, maar ook landgenoot Candelabrum zou geen onbekende meer mogen zijn. De trage black van de drie demo’s bevatte zowel een majestueuze als morbide atmosfeer, terwijl het debuut “Necrotelepathy” een pak rauwer klonk, maar mij niet over de streep kon trekken door de knullige uitvoering. Nu is er “Portals” waarop de blauwdruk van de voorganger doorgetrokken wordt, maar we wel een betere sound (hoewel nog steeds lo-fi) en uitvoering horen. Vermits “Towards death” een intro is, bevat “Portals” slechts drie volwaardige songs waarvan “The axis of existence” en “Death enthroned in white marble – Part I, II & III” respectievelijk wel op tien en zestien minuten afklokken. Wat me vooral positief bevalt zijn de vocalen die minder hysterisch en lager qua toonaard klinken en minder vooraan in de mix zitten. Wat betreft de muziek zijn grimmige riffs en repetitieve maar sfeervolle keyboards innig met mekaar verstrengeld en door de basic aanpak komt er geen moeilijkdoenerij aan te pas. In het kortere “Dusk, poisoner of souls” nemen de keyboards het voortouw en katapulteren ze ons terug naar de Noorse oerdagen van het genre, hoewel de basismelodie soms wat lang blijft hangen. De lange afsluiter is uit drie delen opgebouwd en blijft de volle zestien minuten boeien doordat verschillende tempo’s de schwüng erin houden. “Portals” is de eerste Candelabrum plaat die ik besliste aan te schaffen en is uitstekend voer voor liefhebbers van lo-fi undergroundspul.

JOKKE: 81/100

Candelabrum – Portals (Altare Productions 2018)
1. Towards death
2. The axis of existence
3. Dusk, poisoner of souls
4. Death enthroned in white marble – Part I, II & III