Het door undergroundliefhebbers gerespecteerde Fallen Empire Records houdt het per eind 2018 voor bekeken, maar dat wist u waarschijnlijk al. Alvorens te ontbinden, laat het Amerikaanse label echter nog enkele releases op de mensheid los waaronder het gelijknamige debuut van Saint Marie des Loups. Het label gaf met Chambre Froide reeds eerder een platform aan een anoniem Frans black metal gezelschap en herhaalt dat met Sainte Marie des Loups opnieuw. De nationaliteit is meteen ook het enige dat er te achterhalen valt, voor de rest moeten we het met de muziek stellen en die klinkt allesbehalve verkeerd. Rauwe, ongecompliceerde black metal vormt een klein halfuur lang de hoofdmoot maar tussen de ruwe klanken door vallen ook spookachtige synths op die soms een middeleeuwse toets (“Insolence“) aan het geheel geven, maar in de break halfweg “Progéniture” eerder de spacey (melk)weg opgaan terwijl ze triomfantelijk klonken in opener “La fin de l’hiver“. Verder wordt er in het grimmige “Sermons sanglants” ook met cleane sacraal aandoende vocalen geëxperimenteerd en bevat “Insolence“, mijn persoonlijke favoriet, bijna koorachtige heldere zang. De midtempo tonen van dit nummer doen me denken aan onze landgenoten Moenen Of Xezbeth, maar in andere songs gaat de zweep er tempogewijs meer op. Sainte Marie des Loups zoekt regelmatig het contrast op tussen haar ongepolijste sound en verdoken melodie, steeds rauw maar toegankelijk genoeg voor ongetrainde oren. Of net niet.

JOKKE: 78/100

Sainte Marie des Loups – Sainte Marie des Loups (Fallen Empire Records)
1. La fin de l’hiver
2. Progéniture
3. Sermons sanglants
4. Sainte Marie des Loups
5. Insolence
6. Absurdités et blasphémes