De heren P. en J. hebben, ondanks hun jeugdige leeftijd, met hun bands Ossaert en Shagor al een mooie afdruk in het Nederlandse blackmetallandschap weten na te laten. Ook voor Weerzin slaan ze de handen in mekaar: P. schreef de vier nummers van debuut EP “Vitriool” en wordt door Shagor bassist J. op drums bijgestaan. Uitgever van dienst is Swarte Yssel, een label dat beide heren uit de grond stampten, daar ze nog wel meer samenwerkingen of eigen projecten in de onguur ruikende rioolpijplijn hebben zitten die ze op die manier aan de man en onder de aandacht willen brengen.

Met Weerzin bewandelt het duo het hobbelige black/punk-pad waarop we een dikke twintig minuten lang door mekaar geschud worden daar de weg met allerhande kinderkopkes geplaveid is. De gitaar wordt gemarteld, de drums afgeranseld en de basgitaar mismeesterd. Over dit misvormde skelet wordt nog een bak gortige Nederlandstalige gal gespuwd vanuit een onbedwingbare drang om alles kapot te maken, gevoed door de afkeer van alles wat bestaat. Het levert alvast enkele geslaagde songtitels op.

Het zwartgeblakerde “Ontbinding” bevat verwrongen dissonante passages met hoekig drumwerk, maar daartegenover staat dan weer een eerder melodieus nummer als opener “Heks” waarin bovenop de galopperende drumbeat een hallucinogene leadpartij gedrapeerd wordt. Het repetitieve karakter van de verschillende fases van het nummer draagt nog verder bij tot de psychedelische waas die zich van ons meester maakt, vooral het begeesterende einde met diens plechtstatige melodielijn. “Onbegrensde kannenkijker” bevat enkele opruiende onvervalste punkinvloeden en doet daarbij wat aan de collega’s van Invunche denken, vooral door de subtiele hoge gitaarriedeltjes. Met vijf minuten speeltijd is het nummer enkel wat te langdradig en er mocht net wat meer afwisseling zitten in de drumritmes die nu bijna over de ganse rit van de vier nummers dezelfde galop laten horen. Het venijn zit ‘em in de staart: in dit geval het totaal onverwachte klankspel van trombonespeler Ralphman dat in de finale van het wat meer melodieuze “Vadsige schransbak” opduikt en aangeeft dat er binnen het strak omlijnde keurslijf van dit genre wel degelijk plaats is voor experiment en gekriebel buiten de lijntjes.

Aanschaffen deze vitriole EP want de sterke opener en afsluiter doen je haast vergeten dat er daartussen een klein dipje is. Voorlopig heb je de keuze tussen CD en digitaal, maar ongetwijfeld zien we dit onding ook nog wel op analoge geluidsdragers belanden.

JOKKE: 79/100

Weerzin – Vitriool (Swarte Yssel 2021)
1. Heks
2. Onbegrensde kannenkijker
3. Ontbinding
4. Vadsige schransbak