Om één of andere reden sloop er in 2021 behoorlijk veel (pseudo-) folkachtige muziek in de afspeellijst van onderstaande. Hoewel het vierletterwoord vroeger onmiddellijk en onverbiddelijk de stuipen op het lijf wist te jagen (bedankt hè, Finntroll), staat het betere werk van Matt Elliott, Black Country, New Road enzovoort nu steeds vaker op. 

Pretenderen dat Ulvik ‘folkachtige muziek’ speelt, zou een misdadige understatement zijn: het Brits-Canadese duo heeft veel meer in zijn mars, waaronder ook beenharde black metal. Het heeft trouwens ook twee ep’s en nu een derde langspeler geduurd eer ze op Metal Archives mochten verschijnen – het waarom behoeft geen verklaring, de noodzaak om zo streng te zijn lijkt mij dan weer wat overroepen, maar hey. 

Al deze irrelevante klucht terzijde gelaten, doet één van de openingriffs op “Baaltis” ongetwijfeld wel wat mensen aan het betere folkwerk denken, en hoe dieper je in de band’s lyrieken, thema’s en achtergrond gaat snuisteren, hoe meer het schoentje toch enigszins lijkt te passen. Interessante kanttekening: Ulvik schenkt de volle helft van alle opbrengsten van dit album aan de Indian Residential School Survivors Society, waarmee ze een duidelijke boodschap uitzetten, aandacht vestigen op een steeds (meer?) relevante topic en vooral in eigen borst durven kijken. De geopolitieke geschiedenis van je Vaderland aan de kaak stellen lijkt ook voor de Noorderburen van ‘Murica geen evidente opdracht, maar ignorance is echt niet altijd ‘bliss’. 

Op muzikaal vlak schotelt deze “Cascades” je een uiterst gevarieerde luisterbeurt voor, eentje met voldoende slagkracht om meer dan af en toe zijn weg naar je afspeellijst te vinden. De sfeer is gespannen, duister en bezeten van een oerrazernij, maar ook betoverend, meeslepend en met momenten zelfs ontwapenend. Opener “Baaltis” etaleert meteen de veelzijdigheid van deze Vancouverites, waar opvolger “Nokhur” dan weer voorrang geeft aan een onversneden brok zwartgallige auditieve furiositeit. “Cascades” raast in alle hoedanigheid voorbij, waardoor zijn speelduur van ruim 31 minuten in wat één oogopslag lijkt te zijn, tenietgedaan. “Allmächtiger Gott! Lössch’ Aus” en “Salt of the earth” weten de opmerkelijk sterke momenten uit de eerste twee nummers moeiteloos te overtreffen, wat er ook weer mee voor zorgt dat je na afloop sneller naar de replay-knop op zoek zou gaan. 

Dit is niet voor de liefhebber van boze vampieren en getekende kaders rond elke albumhoes, noch voor de KillTown-aficionado. Het is een conceptalbum met een zwaarlijvige omlijning (sic) in een muzikaal verbazend licht verteerbaar jasje, geschreven door gepassioneerde Cascadiaanse kluisenaars. Schrikt deze omschrijving je niet onmiddellijk af dan ben je waarschijnlijk nu al aan het bestellen. 

JULES: 82/100

Ulvik – Cascades (Avantgarde Music / Sound Cave – 2021)
1. Baaltis 
2. Nokhur 
3. Huis Clos 
4. Allmächtiger Gott! Lössch’ Aus 
5. Salt of the earth