De lawine aan releases waar de ellenlange lockdowns mee van aan de basis liggen is nog steeds in volle gang, en moest Wouter van Dead Mill Media geen promootje in onze digitale brievenbus gedropt hebben, was dit Arde voor mij waarschijnlijk een nobele onbekende gebleven. Het mailtje maakt er ons attent op dat de tweede langspeler onder deze naam eind oktober ter wereld komt. Dit via Wolves of Hades, Darkwoods en Alerta Antifascista Records, waarvan die voorlaatste me vrij onbekend is, en ik de laatstgenoemde door de band genomen niet met black metal zou linken. Wolves of Hades is het DIY label van Georgios Maxouris, die we onder andere kennen van Dödsrit, dus dat ligt dan al meer voor de hand… of niet?

De black metal van Arde zou volgens het promopraatje perfect omschreven kunnen worden door er domweg “cascadian” voor te plaatsen, maar dat is maar al te gemakkelijk. Het is echter niet al Wolves In The Throne Room en Alda verafgoding dat de klok slaat – en daarnaast komt het kwintet waarover we het hier hebben uit Berlijn in plaats van de rustieke bergketens van de Amerikaanse westkust. Meer dan bij voorgenoemde bands stelt Arde riffs centraal in haar melodieuze en op hooks gebaseerde nummers in plaats van aan ellenlange opbouwen en bosgeluiden te doen. Niet dat ze er de tijd niet voor hebben, want de vier nummers die rond intermezzo “Síle” opgebouwd zijn hebben toch een gemiddelde speelduur van acht à negen minuten. Dat het hier geen boomgeknuffel betreft maakt opener “The birth portal” meteen duidelijk door een spervuur aan riffs, ondersteund door strak ingespeelde maar ietwat stil gemixte blastbeats en voorzien van een hees schreeuwende strot uit de speakers te blazen – niet onvergelijkbaar naar wat het Deense Afsky ten berde brengt.

Dat Arde op deze plaat, overigens “Ancestral cult” getiteld, beseft dat eindeloos uitgesponnen sfeerpassages die er meestal voor zorgen dat een band het label “atmosferisch” opgeplakt krijgt ook maar een beperkte houdbaarheidsdatum hebben is een pluspunt, want hemeltergende passages die nergens heen lijken te gaan vallen niet te bespeuren. Ook het reeds aangehaalde “Síle” vormt een mooi rustpunt op een album waarop intensiteit hoogtij viert en het tempo vaak de hoogte in gejaagd wordt, waardoor we regelmatig ook eens aan Vukari moeten denken. Dat ook Arde gebruik maakt van een moderne en heldere productie viel ook al af te leiden uit de referenties die ik reeds aanhaalde, dus rest er mij eigenlijk maar één vraag…

Waarom heeft dit Arde niet getekend bij het eveneens Berlijnse Vendetta Records? De intense maar melodieuze en meeslepende stijl, de productie, het intrigerende artwork van Brookesia Studio, tot zelfs de ideologisch bekende kleur, allen zijn het elementen die Vendetta schreeuwen. Nu, in elk geval zijn we tevreden dat het bovengenoemde trio aan labels dit “Ancestral cult” heeft opgepikt want wat Arde laat horen is weinig nieuws onder de kille herfstzon, maar wel verfrissend energiek voor een genre dat al enkele jaren wat vast blijft steken.

CAS: 77/100

Arde – Ancestral cult (Wolves Of Hades & Darkwoods & Alerta Antifascista Records 2021)
1. The birth portal
2. Halls of ostara
3. Síle
4. The birch
5. Vesica piscis