Eerlijkheid gebiedt mij te bekennen dat de hellenistische scene mij nooit helemaal heeft weten te boeien, in weerwil van mijn historische fascinatie voor de regio. Ik hoor u al awoert roepen, maar Rotting Christ en co hebben ’t voor mij nooit echt gedaan. U geeft me ongelijk – goed, ik sta steeds open voor geniale albums die ik mogelijk heb gemist. Shoot! Enkele bands uit de bakermat van de westerse beschaving die me wel zijn bijgebleven hebben dan weer niet eens een typisch Griekse sound: “Sunyata” van Acrimonious en “Liber Lvcifer I: khem sedjet” van het evenzeer illustere Thy Darkened shade zijn doorheen de jaren wel blijven plakken. Aan die laatste titel kan al snel afgeleid worden dat het hier gaat om orthodoxe black metal. Dat hoeft niet te verbazen als de gemene deler tussen beide bands, Semjaza, al tijden predikt dat échte black metal immer en altijd een ode aan de gehoornde moet zijn. In Thy Darkened Shade wordt de multi-instrumentalist vocaal bijgestaan door The A.

De albumreeks rond het boek van Lucifer was met de vorige plaat nog niet rond, dus schotelt het duo ons zeven jaar en vier sterke splits later “Liber Lvcifer II: mahapralaya” voor: een titel verwijzend naar de hindoeïstische interpretatie van de eindtijden, in veel tradities gezien als een totale ontbinding van het universum. Veel esoterische grootspraak dus alweer, al klinkt Thy Darkened Shade vreemd genoeg toegankelijker dan ooit: de orthodox aandoende black metal klinkt harmonieus en de Grieken hebben het technische wat naar de achtergrond geschoven ten voordele van meer vloeiende songstructuren. Semjaza heeft zijn voorliefde voor old school heavy metal altijd al luidkeels geproclameerd, dus het mag niet verbazen dat in een nummer als “Sathanastasis” (de belletjes!) en in mindere mate het hele album een adoratie voor alles wat met Mercyful Fate en King Diamond te maken heeft doorschemert. Samengevat zorgt ervoor dat “Liber lvcifer II: mahapralaya” wat makkelijker in het gehoor ligt dan voorgaander werk, zonder dat de band aan technisch vakmanschap inboet.

Dat laatste is trouwens ook hoorbaar in de vele afwisseling in de ruige en raspende, maar ook verhalende en proclamerende maar zelden krijsende vocalen van The A en Semjaza, aangevuld met onontbeerlijk koorzang van Choir Of The Damned, waardoor aan variatie geen gebrek is. Variatie is trouwens een woord dat ook met stip aangeduid staat in het woordenboek van gerenommeerd sessiedrummer Hannes Grossmann (ex-Necrophagist, Triptykon, Alkoloid, ex-Obscura etc.), waardoor er heel wat meer dan enkel blastbeats te horen valt en de drums ook in tragere passages van bijvoorbeeld “Qelippot epiphany” de spotlight durven opeisen. Soundgewijs klinkt Thy Darkened Shade nog steeds modern en warmbloedig, maar dat komt de tremologitaren enkel ten goede en aan dat laatste ontbreekt het hoegenaamd niet, want tijdens bijvoorbeeld “Acausal currents of Thanatos” komt veelvuldig de herinnering aan de laatste twee langspelers van Nightbringer bovendrijven.

Deze Griekse cirkel mag er dan wel altijd de tijd voor nemen vooraleer een nieuwe langspeler wordt uitgebracht, maar die staat dan wel steeds garant voor minimaal een uur aan hoogstaande satanaanbiddende en in een poel van kwaadaardigheid gedrenkte black metal van hoog muziektechnisch niveau, ditmaal met een glasheldere knipoog naar de heavymetalgloriedagen en riffs die zich bijzonder makkelijk in mijn slakkenhuis nestelen – de eerst vrijgegeven single “Into eerie catacombs” is er een prachtvoorbeeld van. Oh, ook belangrijk in deze stijl: géén nutteloos lange ambient intermezzo’s te bekennen.

CAS: 84/100

Thy Darkened Shade – “Liber lvLifer II: mahapralaya” (World Terror Committee 2023)
1. Luciftias
2. Sacrosanct pyre
3. Into eerie catacombs
4. Sathanastasis
5. Qelippot epiphany
6. Acausal current of Thanatos
7. Veneration for the fireborn king
8. Noxious witchery of the titans
9. Typhonian temple