Thantifaxath’s “Sacred white noise” uit 2014 was één van die platen die me zelfs in een periode van relatieve desinteresse helemaal wist in te pakken: rauwe dissonante klanken, opgehangen aan een eindeloze muur van noise, duizelingwekkende maatsoorten en bovenal enorm memorabele riffs grepen menig luisteraar bij de keel en lieten niet meer los. Behalve een bijna evenwaardig sterke EP uit 2017 (en die niet te versmaden eerste demo uit 2011) bleef het verder ijzig stil rond dit Canadese enigma, maar daar brengt 2023 gelukkig verandering in: “Hive mind narcosis” is hier. De band hanteert klaarblijkelijk dezelfde formule: de riffs zijn nog steeds onnavolgbaar complex en uitdagend maar tegelijkertijd hypnotiserend en angstaanjagend. De vocalen lijken als een macaber sprookje over de muziek heen gedrapeerd – muziek als een mensonterende en buitenaardse entiteit bestaande uit dreigende en slepende drumpartijen en steeds met het atonale flirtende snaarinstrumenten die zich ontwikkelen en groeien en muteren en alles in hun omgeving tot een eindeloze nietigheid herleiden. De wraak van verwarring en nervositeit.

De complexiteit die deze passages waarborgen staat, in fel contrast tot vele anderen in het tech-segment, het ebb-&-flow – karakter van Thantifaxath’s sound niet in de weg, sterker nog, het zorgt ervoor dat sommige crescendo’s hoogtes halen die anders niet haalbaar zouden zijn, doorspekt met lagen en lagen feilloos uitgeschreven tremolo en barrages van dubbele bas. Het eindresultaat laat je verlept, uitgebeend en verontrust achter, en je mag er prat op gaan dat dit exact is hoe de band wil dat z’n luisteraars zich voelen.

Bands als Deathspell Omega en Blut Aus Nord, maar ook Altarage en Portal zullen vaak in één adem genoemd worden met wat we hier op de snijplank hebben liggen, allemaal verbonden door hun uitermate avant-garde speelstijl, hun bandeloze afgunst voor muzikale harmonie en een vuile, corrosieve sound die alleen maar bijdraagt tot het onderdrukkende en uitputtende karakter van hun muziek – maar er loert op “ Hive mind narcosis” iets onvatbaars in de hoek van de kamer, een progressiviteit en een breeddenkendheid die in dergelijke context heel erg beangstigend voelt. Thematisch leunt deze plaat op de gevaarlijke toxiciteit die onze alomtegenwoordige kuddementaliteit vanzelfsprekend met zich meebrengt, geënt op een hedendaags schouwspel van ongeremde digitalisering en intellectuele armoede, met een vrijgevochten individualisme als onvermijdelijk resultaat. Het prachtige “Witches flight” van Goya als kers op de taart.
 

Geen plaat voor wie op zoek is naar licht vertier, maar dat kan uiteraard weinigen onder jullie verbazen. Gun dit album de tijd om te groeien, laat “Hive mind narcosis” zich een weg naar binnen wormen, tot diep in je cerebrale cortex, en eindeloos ver daar voorbij. We zien deze in december terug in onze AOTY-lijsten.

JULES: 91/100

Thantifaxath – Hive mind narcosis (Dark Descent Records 2023)
1. Solar witch
2. Surgical utopian love
3. The lost wisdom of wolves
4. Burning kingdom of now
5. Hungry ghosts
6. Sub Lilith tunnels
7. Mind of the sun