De line-up van het Finse Ondfødt ziet er anno 2023 wederom anders uit. Oprichter/zanger/gitarist Owe Inborr is nog steeds van de partij en schaarde voor langspeler nummer vier getiteld “Det österbottniska mörkret” oudgediende Dario Kåll terug in (maar dan al gitarist in plaats van bassist). Verder voegden bassist Joel Notkonen en drummer Tommi Tuhkala zich in 2022 nog bij de band. Na drie full-lengths op Immortal Frost Productions te hebben uitgebracht, verkasten de heren nu naar Black Lion Records waarvan het bandrooster ons nu niet meteen laaiend enthousiast maakt.
Het concept en de teksten van “Det österbottniska mörkret” handelen over alles wat dieper zit dan de wortels, wat dieper zit dan de kwade geesten. Het album neemt je mee naar de Finse regio Österbotten, gekend voor zijn uitgestrekte bossen en wouden, van waaruit heel wat mythes en legendes ontspruiten. Toen we de band in 2021 spraken, gaven ze al aan sterk door hun omgeving beïnvloed te zijn.
De verandering van broodheer en hernieuwde line-up hebben weinig invloed gehad op het geluid van Ondfødt waardoor “Det österbottniska mörkret” als een logische opvolger voor “Norden” klinkt. Nog steeds spelen de heren een mix van Noords, Zweeds en Fins zwartmetaal, gegoten in een moderne sound die niet te overgeproduceerd is en waarin de basgitaar goed hoorbaar is, maar wel een tikkeltje gezichtsloos overkomt. De zweep gaat er regelmatig serieus op en Tuhkala leidt rampestampers als “Tvetalan“, “Falskhejtins folk” en het van beklijvend gitaarspel voorziene “Höstfruktan” in goede banen zonder uit de bocht te vliegen. De aandachtige luisteraar hoort in “Dödsrejson” leuke swingende cymbaalritmes genre Mgła. Net zoals in het verleden injecteren de heren ook een gezonde dosis rock ’n roll in hun composities (check de eerste momenten van “Tå do dör” maar eens) wat de heupen in beweging zet. “Furstins tid” wisselt dan weer melancholische passages af met vurige tremolo’s. Met uitzondering van het zeven minuten durende “Dödsrejson” dat in een sombere atmosfeer uitmondt, vallen het intro, het melancholische gothic/doomachtige piano-outro (dat wat uit de toon valt en gerust achterwege had mogen blijven) en de overige songs met een gemiddelde speelduur van zo’n vier minuten eerder compact uit.
Net als op “Norden” horen we Kvaen-gitarist Jacob Björnfot “Själavandring” en “Dödsrejson” met zijn melodieuze gitaarleads opleuken, wat niet wil zeggen dat de andere songs geen gitaarsolo’s bevatten, want ook die solerende melodielijn in “Falskhejtins folk“, mijn persoonlijke favoriet, is om van te smullen. Finntroll-zanger Mathias “Vreth” Lillmåns, die als gastzanger op “Dödsrikets kallelse” opdraafde, vertolkt nu wat extra heldere koorvocalen en verhalende stem in het melodieuze tussenstuk van “Where death roams“, het enige Engelstalige nummer op deze nieuwe plaat.
Ondfødt staat in vuur en vlam. Wie de vorige platen van dit Finse gezelschap goed te pruimen vond, zal zich aan “Det österbottniska mörkret” allerminst een buil vallen, hoewel wat meer variatie en afwisseling welgekomen had geweest. Sinds 2022 treedt Ondfødt terug op, dus benieuwd wanneer de heren onze contreien eens zullen aandoen. Dat artwork van René Thuys (Ars Veneficium en Antzaat) is trouwens ook weer om van te smullen.
JOKKE: 83/100
Ondfødt – Det österbottniska mörkret (Black Lion Records 2023)
1. Det österbottniska mörkret
2. Tvetalan
3. Furstins tid
4. Tå do dör
5. Where death roams
6. Falskhejtins folk
7. Själavandring
8. Höstfruktan
9. Dödsrejson
10. Tå livi bleknar
Addergebroed 