Twee bands, vier songs, één met corpsepaint beklad smoelwerk; dat is wat je krijgt op deze split tussen Valac en Sulphurous Presence. Splitreleases zijn geen ongekend medium voor Valac getuige eerdere bloedpacts met Nihil Invocation, Grógaldr, Kommodus en Crucifixion Bell, en nu koos R.P. er voor het gemak voor om de B-kant te delen met Sulfurous Presence, één van zijn andere soloprojecten. Rauwe black metal is, naast dezelfde visionair, de gemene deler tussen beide bands.

Valac trapt “Psychic visions over the threshold of time” af. Daar waar R.P. op de vorige langspeler nog beroep deed op een sessiedrummer, legde hij deze nummers terug helemaal in zijn eentje voor zijn nageslacht vast. De sound is rauw en de lofi productie is aan de doffe en bassige kant, maar toch weten pakkende gitaarlijntjes en in opener “Frostbitten soul” zelfs een keyboardmotief doorheen de wollige geluidsmuur te priemen. Er zitten tevens voldoende wendingen in de nummers zodat we hier niet met op repetitieve elementen gebaseerd zwartmetaal te maken hebben. “Forbidden hymns of our solitude” trekt halfweg het nummer de kaart van triomfantelijke melodielijnen. “Heir to my atrocities (The return)” laat het tempo aanvankelijk zakken en heeft in diens intro reeds een melodieuze gitaarsolo in petto. Het verdere verloop van dit nummer laat zich kenmerken door groezelige black metal waar regelmatig melodieuze leads en subtiele keyboards doorheen zweven. Door het zompige tempo heeft het einde van deze song een hypnotiserend effect.

Na twee demo’s – onze mening over “Demo II” leest u hier – keert Sulfurous Presence, de band met het onmogelijk te ontcijferen bandlogo, terug naar dit portaal. Slechts één compositie werd er voor de gelegenheid aangeleverd, maar deze klokt wel op meer dan dertien minuten af, maar zoals de titel “Heinous Dreams of a Profane Past (Part I-III)” aangeeft, is deze brok rauwe teringherrie wel in drie delen onderverdeeld. Sulfurous Presence is het nóg rauwere broertje van Valac, hoewel ook hier melodieuze elementen van de partij zijn. Anders zou het maar een zaaddodende muzikale brij zijn. Sulphurous Presence speelt op korte termijn minder met dynamiek en is daardoor ook wat moeilijker te behappen dan Valac. Maar over de volledige dertien minuten heen moet je uiteindelijk toch wel vaststellen dat de band van down- over mid- tot up-tempo musiceert, zij het geleidelijk aan.

De derde Valac-langspeler “Howls of infinite horror” vonden we maar een matige opvolger voor de best goed te pruimen tweede full-length “Burning dawn of vengeance“. Op deze split krikt Valac de kwaliteit gelukkig terug wat op en ook Sulphurous Presence laat vooruitgang horen. Een plaatje dat je een paar keer moet beluisteren om te beseffen dat er achter de lofi sound best een goed oor voor melodie schuilgaat.

JOKKE: 79/100 (Valac: 80/100; Sulfurous Presence: 78/100)

Valac/Sulphurous Presence – Psychic visions over the threshold of time (Banner Of Blood/Black Gangrene Productions 2023)
1. Valac – Frostbitten soul
2. Valac – Forbidden hymns of our solitude
3. Valac – Heir to my atrocities (The return)
4. Sulfurous Presence – Heinous dreams of a profane past (Part I-III)