Het duurde even alvorens we Valac’s muzikale output naar waarde konden schatten, maar diens tweede langspeler “Burning dawn of vengeance” uit 2021 en de later dat jaar verschenen split met Crucifixion Bell, maakten daar verandering in. 1 mei jongstleden was het tijd voor full-length nummer drie getiteld “Howls of infinite horror” die zal uitgebracht worden door Banner Of Blood (het label van Valac-bezieler R.P.) en Black Gangrene Productions. Benieuwd of er nog enige progressie te horen valt in de rauwe black metal van deze one-man band.

Op “Corrupted spells of perpetual suffering, de voorgaande split met Crucifixion Bell, schotelde Valac ons een vrij gevarieerd aanbod aan ongepolijst zwartmetaal voor. Invloeden van Darkthrone, oude Bathory en een vleugje Burzum lieten zich optekenen, maar elk van de drie songs had toch een eigen smoelwerk door het inlassen van memorabele melodieën of hooks die bleven hangen. Dat laatste is op “Howls of infinite horror” heel wat minder. “Shadow of the blood moon” wordt nog wel met een heuse Bathory-schwung en knappe melodieuze leadpartij in gang getrapt waardoor er geen vuiltje aan de lucht lijkt te zijn en ook het door drum en basgitaar ingeluidde “Levitating on the plane of existence” kan er zeker nog mee door, maar in songs als “Gaze at Namtar” en het kort maar krachtige “In the name of sickness” wordt er mijns inziens iets te veel uit hetzelfde middelmatige vaatje getapt en missen de songs wat spanning of herkenbare riffs om te blijven hangen. Het helpt ook niet dat de winderige screams vrij monotoon klinken en er op het vocale departement niet al te veel variatie te bespeuren valt. Gelukkig herpakt Valac zich naar het einde terug deels middels het pakkende “refrein” van het wat langere mid-tempo gespeelde “Dead saviour complex“, maar het is vooral in “Confined to the chains of trauma” dat we dankzij een pakkende leadmelodie, een opvallend stukje groovy gitaarspel en de nodige mood swings qua atmosfeer nog eens richting het puntje van onze stoel opschuiven.

Het is wel de eerste keer volgens mij dat R.P. zich door een drummer van vlees en bloed heeft laten bijstaan en dat is altijd een goede zaak, tenminste als de vellenmepper van dienst de nodige behendigheid qua drumgeselen voor de dag legt. Dat is met sessiemuzikant Palisade, verder actief bij Xirgan, Gloria’s Garden en Thy Heart, Thine Kingdom zeker het geval, hoewel hij nergens innovatieve fills of bijzondere vaardigheden laat horen. Gewoon degelijk blackmetaldrumwerk in dienst van het nummer.

“Howls of infinite horror” is een plaat die de nodige aandacht vraagt en niet geschikt is om als achtergrondmuziekje af te spelen, want dan passeert ze haast geruisloos. Je dient je echt in elk van de zes volwaardige songs die tussen het intro en outro passeren in te graven om op zoek te gaan naar elementen die eruit springen. Door de plaat een goed luisterend oor te schenken, lossen de songs gaandeweg wel wat van hun geheimen zodat de eindscore al bij al nog heel positief uitvalt.

JOKKE: 78/100

Valac – Howls of infinite horror (Banner Of Blood/Black Gangrene Productions 2022)
1. Act I
2. Shadow of the blood moon
3. Levitating on the plane of existence
4. Gaze at Namtar
5. In the name of sickness
6. Dead savior Complex
7. Confined to the chains of trauma
8. Act II