Het rauwe blackmetalgebeuren vind nog steeds gretig aftrek, waardoor veel bands het ijzer smeden terwijl het heet is met meermaals meerdere releases per jaar als gevolg. Zo ook in het geval van Valac wiens “Burning dawn of vengeance” langspeler de eerste release van deze Amerikaanse one-man blackmetalband was waarbij we écht overstag gingen. Amper zes maand later klopt R.P. alweer op onze deur in de vorm van een split-release met landgenoot Crucifixion Bell. Op de (voor Europeanen dure) fysieke uitgaves via het Chinese GoatowaRex is het nog even wachten.

Valac levert drie songs aan en “Visceral fear beside chaos” is er meteen boenk op. Het gebrachte zwartmetaal klinkt natuurlijk rauw, maar doorheen de grimmige riffs en zwaar echoënde screams er is heel veel ruimte voor (psychedelische) melodie en zelfs een heuse gitaarsolo mag niet ontbreken. Het gitaarspel is het ene moment betoverend glooiend terwijl er ook meermaals voor meer old-school ritmische riffgolven gegaan wordt. In het heel melodische en aanstekelijke “Upon altars of lust and sorrow” is de toon wat triomfantelijker terwijl het meer repetitieve “Puncture the heart of Aphrodite” zijn naam alle eer aandoet want voor liefde, schoonheid, seksualiteit en vruchtbaarheid is in deze depressief klinkende song geen plaats. Naar het einde toe weet R.P. ons nog middels een onverwachte versnelling, een chaotische leadpartij en groovend gitaarspel uit het lood te slaan. Hier wordt terug aangeknoopt bij de openingssong. Knap hoe Valac in elk nummer een ander gevoel weet te leggen en zijn composities steeds beter en beter worden.

Van Crucifixion Bell, eveneens het geesteskind van één man genaamd The Astral Serpent, kende ik enkel de “Astral famine chambers” demo die binnen enkele maanden fysiek via Poisonous Sorcery op mijn deurmat zal ploffen. De twee composities die voor deze release werden aangedragen, betekenen ook alweer het vierde teken van leven in één jaar tijd. Opener “Everflowing blood on the cross of vehement hate” is een vervaarlijk starend beest van om en bij de elf minuten, meteen ook het langste Crucifixion Bell nummer to date. Qua sound en stijl hebben beide heren mekaar duidelijk gevonden want er kunnen heel wat parallellen getrokken worden zoals ondermeer de rauwe rockende vibes en subtiele hallucinogene inslag, maar Crucifixion Bell klinkt misschien net wat meer opzwepend, woest en dierlijker met melodieën die dieper onderhuids begraven liggen.

Dikke aanrader voor de rauwe blackmetalfanaten onder ons daar er onder de duistere lofi-sound best heel aardige dingen gebeuren.

JOKKE: 82/100 (Valac: 84/100; Crucifixion Bell: 80/100)

Valac/Crucifixion Bell – Corrupted spells of perpetual suffering (GoatowaRex 2021)
1. Valac – Visceral fear beside chaos
2. Valac – Upon altars of lust and sorrow
3. Valac – Puncture the heart of Aphrodite
4. Crucifixion Bell – Everflowing blood on the cross of vehement hate
5. Crucifixion Bell – Shackles of a death litany