Het Canadese Délétère is een graag geziene gast op dit portaal. De pestdragers uit Quebec kwamen reeds aan bod met hun langspeler “De horae leprae” en EP “Theovorator: Babelis testamentum” en ook hun split met Sarkrista voorzagen we van een waardeoordeel. Als typische vertegenwoordiger van de blackmetalscene uit Quebec zoeken ze geen uniek geluid op, maar weten ze wel voor welke sound ze staan (één waarin de overduidelijke Drudkh-invloeden trouwens stilaan weggeëbt zijn) ​​en zijn ze een betrouwbare partner voor hun achterban. Deze derde langspeler die de titel “Songes d’une nuit souillée” meekreeg, staat weer drie kwartier lang garant voor een grote portie pest, blasfemie en perversiteiten. Sepulchral Productions verspreidt dit ziekelijke virus wereldwijd.

De eerste tonen van opener “Chasse obscène” doen al meteen koude rillingen over je rug lopen. Een korte introductie vloeit naadloos over in een eerste sombere melodielijn en een muur van krachtige gitaren creëert een duivelse dynamiek. Er ontstaat een koude, zwavelachtige atmosfeer met strenge, agressieve en hatelijke gitaarleads, maar plechtige achtergrondzang vormt een expressief contrast. Deze religieus getinte achtergrondzang komt veelvuldig terug, bijvoorbeeld in “Foutredieu“, één van de beste tracks op deze nieuwe plaat dankzij diens opwindende en dynamische gitaarlijn waarmee het nummer begint en die gelukkig nog eens terugkomt naarmate de song vordert.

Een ander hoogtepunt is de afsluiter, een nummer vol drama, intensiteit, apocalyptische maar toch relatief melodieuze klanken en de vurige leadzang van Thorleif. Een sombere break ontbreekt ook niet; deze luidt het beste, meest intense deel van het nummer in. Op het op piano vertolkte rustpunt “Sonata impudicitiae” na, laat Délétère horen niet veel aan diens geluid te hebben aangepast wat betekent dat tempowisselingen zeldzaam zijn en de focus op een samenhangende flow en een vrijwel ondoorzichtige dichtheid ligt. Complexiteit is daarbij van ondergeschikt belang, maar een relatief hoge gemiddelde snelheid en groot gevoel voor melodie lijken dan weer wel cruciaal te zijn. De triomfantelijke aard van weleer heeft op deze plaat echter plaats geruimd voor een meer sombere en ritualistische benadering. Ondanks de homogene aanpak klinkt Délétère deze keer echter niet eentonig, dat komt ondermeer door de veelvuldige sinistere koorzangen die de songs openbreken en een betere en spannendere songwriting tout court.

De Canadezen weten sterke en pakkende melodieuze gitaarleads keer op keer te combineren met een woedend blackmetalinferno. “Songes d’une nuit souillée” klinkt bovendien organisch, krachtig, evenwichtig en massief. Dit alles maakt van deze derde langspeler Délétère’s beste werk tot op heden.

JOKKE: 83/100

Délétère – Songes d’une nuit souillée (Sepulchral Productions 2023)
1. Chasse obscène
2. Sacre de la perversion
3. Foutredieu
4. Messe scandaleuse
5. Sonata impudicitiae
6. Lex syphilii
7. Le labour des chairs
8. La nuit souillée