Zeven blasfemische tirades is wat “Opus blasphematum“, een splitrelease tussen het Canadese Délétère en het Duitse Sarkrista, ons op papier belooft. Laten we eens horen of beide acts dat kunnen waarmaken.

Délétère hebben we altijd al een goede middenmotor in goed geproduceerde meloblack gevonden getuige ons oordeel over hun tweede langspeler “De horae leprae” en de “Theovorator: Babelis testamentum” EP. Ook op deze drie nieuwe tracks, die thematisch gezien handelen over onderwerpen zoals chaos en de pest, horen we een duidelijk voorliefde voor triomfantelijke melodieën, maar de overduidelijke invloed van een band als Drudkh is deze keer wat minder voordehandliggend. De zweep gaat er vanaf “Seule affamée” meteen genadeloos op en de glorieuze tremoloriffs vliegen ons om de oren. In “Verminanda“, waarin af en toe wat gematigder gemusiceerd wordt, wordt met verschillende soorten screams gewerkt, maar de hoge hese overslaande krijsstem die suïcidale scheermestrekjes vertoont, ligt me persoonlijk minder. Het bijna zeven minuten durende “La cour des fanges” is het meest mid-tempo nummer van de drie en daardoor ook het meest epische, hoewel er nog steeds voldoende blastpassages in verwerkt zijn. Op zich klinkt elk Délétère-nummer prima, maar drie kwartier lang zou dit snel gaan vervelen daar de songs onderling hard op mekaar trekken en er geen einde lijkt te komen aan de felle tremolo’s waardoor aan dynamiek wordt ingeboet en de oortjes snel verzadigd geraken. Daarom dat ik de band veel beter tot zijn recht vind komen op kortere releases zoals deze.

Van Sarkrista en diens “Sworn to profound heresy“-plaat weten we dat het Duitsers zijn maar dat hun zwartmetaal 100% Fins klinkt. De vier melancholisch klinkende, occulte en satanische hymnes die Sarkrista aanleverde, passen eigenlijk perfect bij het triomfantelijke werk van hun Canadese broeders. Sarkrista’s gitaarsound is iets minder bijtend en eerder korrelig en Revenant’s ijskoude scream staat vrij ver vooraan in de mix. Qua dynamiek lassen de Duitsers heel wat mid-tempo passages in, wat natuurlijk typisch is voor black metal van de Finse school, maar er wordt toch ook wel goed van jetje gegeven. De herkenbaarheidsfactor bij hun muziek ligt altijd erg hoog. De heren laten met andere woorden niets nieuws horen (“Arrival of the horned” zou zo op een Sargeist-plaat kunnen staan), maar de uitvoering is wel heel degelijk en de songs klinken aanstekelijk.

Op zich zijn Délétère en Sarkrista prima te pruimen, alleen is de vraag of splits zoals deze het in deze tijden van overvloed en overconsumptie nog wel overleven. Als je écht fan bent van beide bands kan je natuurlijk blind tot een aanschaf overgaan van het bijna veertig minuten durende “Opus blasphematum“.

JOKKE: 78/100 (Délétère: 77/100; Sarkrista: 79/100)

Délétère/Sarkrista -Opus blasphematum (Sepulchral Productions 2021)
1. Délétère – Seule affamée
2. Délétère – Verminanda
3. Délétère – La cour des fanges
4. Sarkrista – Arrival of the horned
5. Sarkrista – Psalms of Impious malice
6. Sarkrista – Sermons of burning blood
7. Sarkrista – Unleash the purging fires