Nieuw werk van Angrenost, dat is heugelijk nieuws in ons boek want voorganger “Nox et hiems“, uit 2017 alweer, is een plaat waar we de laatste jaren veel luisterplezier aan beleefden. Wie deze Portugezen al sinds hun oprichting in 1995 volgt, weet dat er een vrij grote stijlbreuk en onorthodoxe stijlevolutie ligt tussen de symfonische en kosmische black metal van debuut “Planet muscaria“, dat pas in 2013 verscheen, en het van occultisme en ritualisme doordrongen zwartmetaal van opvolger “Nox et hiems“. Ik eindigde mijn review van die laatste destijds dan ook met de vraag hoe Angrenost op een derde full-length zou klinken?
Wel, op deze nieuwe langspeler “Magna lua ordem mística“, wat zo veel betekent als ‘de mystieke orde van de grote maan’, heeft Angrenost een geluid en stijl gekneed met elementen van de twee voorgangers. De ritualistische en orthodoxe aanpak van “Nox et hiems” tekent, ondanks de lange stilte, wederom present, maar het (best veelvuldig) gebruik van subtiele symfonische toetsen vormt toch ook een dikke vette knipoog naar het debuut. “Magna lua ordem mística” nodigt je uit een contemplatief pad te bewandelen door de vergankelijke aard van het bestaan en laat een hereniging horen tussen Pursan en A. Ara, de heerschappen die de band destijds oprichtten en op de eerste EP “Evil” uit 1998 te horen waren. Het feit dat de verloren gewaande zoon A. Ara wederom van de partij is, verklaart mogelijks de gedeeltelijke terugkeer naar de symfonische insteek van het debuut zonder dat ik Angrenost daarbij als een volbloed symfonische blackmetalband wil bestempelen.
De line-up wordt verder aangevuld met Erdsaf, die er vanaf het volwaardige debuut bij is, en – verrassing!- de IJslandse drummer Magnus Skúlason, gekend van ondermeer Misþyrming en Svartidauði. Het is niet de eerste keer dat de Portugezen beroep doen op een sessiedrummer, zo werd de voorganger ingetrommeld door een zekere Lamoth. Nu is Skúlason een man die heel wat chaotisch gedonder en bliksem uit zijn drumkit weet te toveren en zelden voor een rechtlijnige aanpak gaat. Op “Nox et hiems” was Angrenost er niet op uit zo veel mogelijk snelheidsboetes te verzamelen, maar op “Magna lua ordem mística” wordt het tempo toch serieus opgekrikt en zijn de composities, die meerdere keren richting negen minuten durven gaan, ook heel wat complexer uitgevallen, zonder daarbij aan een verstikkende, lugubere en sacrale atmosfeer te moeten inboeten. “Magna lua ordem mística” wordt volledig in het Portugees vertolkt en de bevlogen vocale performance van Pursan bewijst dat deze taal, die ik qua uitspraak sterk op één of andere Oostbloktaal vind gelijken, zich goed leent tot het oproepen van de ondoorgrondelijke geheimen van de zwarte kunsten. Echo’s van Mayhem’s “De mysteriis dom sathanas” zijn deze keer wat minder voor de hand liggend, maar soms moest ik wel eens aan het erg overtuigende debuut “Black royal spiritism – I. O sino da igreja” van Ruïm denken, aangevuld met een fikse scheut Emperor.
Angrenost komt op “Magna lua ordem mística” dus toch weer enigszins verrassend uit de hoek en biedt de meerwaardezoeker in het blackmetalpubliek een klein uur lang een orthodox werk aan dat zich op het kruispunt van traditie en moderniteit bevindt en esoterische kennis combineert met complexe composities waarmee ze black metal tot een obscure en sinistere kunstvorm verheffen.
JOKKE: 89/100
Angrenost – Magna lua ordem mística (End All Life Productions/Norma Evangelium Diaboli 2023)
1. Interlúnio: o arco escuro e a seta de prata
2. Côncava: fornalha lunar… os abismos da manifestação
3. Crescente: no fio de lua o enforcado
4. Corcunda: da prata gibosa, a foice do mago
5. Água real: na ampulheta o diabo, enxofre por firmamento
6. Disseminadora: caverna solar… os breus da contemplação
7. Minguante: no coração de pedra, a fortaleza do ermita
8. Balsâmica: nos fumos esquecimento, dédalos de enxofre
Addergebroed 