Muvitium is een band waar het twee richtingen mee kan uitgaan: duistere en mystieke ambient zoals op de eerste twee demo’s uit 2019 (“Gammelbygdens vemodsklangor” en “Likfärdens begravningspsalm“) of ijskoude Scandinavische black zoals te horen was op de opvolgers “Evighetens cirkel…” (eveneens 2019) en “Under vemodets töcken” (2021). Wat gaat het worden op deze “I skogens karga dunkel” EP, die met 45 minuten speeltijd trouwens erg kloek uitgevallen is?

Opener “Vemodets karghet” houdt ons met zijn serene en intieme akoestische gitaarspel, nota bene vertolkt door onze landgenoot Hans Cools (Oerheks, Silver Knife, Monads, …), nog volop in spanning, want na deze rustgevende, maar intrieste introductie kan het eigenlijk nog steeds beide kanten uitgaan. Zodra de brede poorten van de nacht zich echter openen, wordt duidelijk dat überheerser Swartadauþuz de zwartmetalen kaart trekt, en wat voor één! De atmosfeer die de door black metal bezeten Zweed in “I nattens portar vida” neerzet bevat immers heel wat triomfantelijk gitaarlijnen die in schril contrast staan met het ingetogen aura van “Vemodets karghet” en knipoogt wat mij betreft soms redelijk hard naar de sound van een Canadese band als Forteresse maar de weidse climaxen spelen evengoed leentjebuur bij het postrockgenre. Een geluidstapijt dat we eigenlijk niet zo gewend zijn van meneer Zwartedood, hoewel reeds in latente vorm aanwezig op “Under vemodets töcken“. Muvitium ‘beweegt’ zich echter zoals gezegd in verschillende richtingen doorheen diens biografie.

Het meer dan negen minuten durende en met een drumroffel ingezette “Askhimmels väckelse” borduurt enigszins op hetzelfde elan verder, hoewel die opliftende melodieën gaandeweg meer sneeuw ruimen voor Zweedse black met melancholische insteek. Een ecstatische gitaarlead weet zich verderop dan toch nog doorheen het grimmige wolkendek van deze track te priemen. De eindmelodie heeft trouwens wel wat weg van vioolspel, maar dat zal wel gehoorbedrog zijn. Alhoewel…in het eveneens door de drummer aangezwengelde “Av ensamhetens vision” lijken vioolaccenten zich wederom voortdurend met de grauwe riffs te willen moeien. Deze compositie is wel een heel pak duisterder uitgevallen dan de twee voorgaande songs, ondanks dat verderop keyboards enkele lichtstralen laten uitschijnen.

In de aanloopfase van het eveneens op bijna tien minuten afklokkende “Formlösas röster dovt eka” laat Swartadauþuz een grote verscheidenheid aan vormloze keelklanken en stemmen dof echoën doorheen de op gematigd tempo uitgevoerde black metal die van subtiele toetsen en heel wat helder vertolkte spoken word voorzien is. Toch weer een iets andere invalshoek dan de eerdere tracks hoewel de postrockerige finale wel aanknoopt bij de zegevierende en verheffende insteek van veel andere gitaarmelodieën die we op dit “I skogens karga dunkel” gepresenteerd krijgen.

Ik had voor afsluiter “Dödens hunger sluka” enigszins verwacht dat de akoestische gitaren hier terug hun opwachting zouden maken om alzo een relaxerend slotstuk aan deze plaat te breien. Swartadauþuz had inderdaad niet voor ogen tot aan het gaatje de blackmetalkaart te trekken, maar opteerde liever voor een chille ambientuitsmijter. De keuze voor het eerder trieste akoestische openingsnummer is echter best gewaagd te noemen daar het gevoelsmatig wat breekt met de emotionele lade die in de opvolger opengetrokken wordt, maar dat is slechts wat mopperen in de marge.

“I skogens karga dunkel” (“In de dorre duisternis van het bos”) werd, op de drums na, blijkbaar reeds jaren geleden opgenomen, maar aan de vriestijd die het album in het immense Swartadauþuz-archief doorbracht, kwam verandering nadat de Amerikaanse drummer L.C., waarschijnlijk door Alex Poole, getipt werd daar die laatste met deze vellenmepper samenwerkte voor Häxanu. Zijn wij blij dat deze EP zich alsnog manifesteert! We zijn nog maar twee maand ver en het zou zo maar al eens kunnen dat Swartadauþuz drie keer in onze jaarlijst belandt, want behalve deze uitstekende Muvitium-release imponeerde de Zweed recent ook al met het formidabele Secrets-debuut “Towards the nightside” en de relax-black op de eerste demo van Klävitt, Klävitt… Skogen Evigt Eka. Deze Muvitium-plaat is of was te scoren via ons eigenste Medieval Prophecy Records. Warm aanbevolen!

JOKKE: 88/100

Muvitium – I skogens karga dunkel (Medieval Prophecy Records/Ancient Records/Mysticism Productions 2024)
1. Vemodets karghet
2. I nattens portar vida
3. Askhimmels väckelse
4. Av ensamhetens vision
5. Formlösas röster dovt eka
6. Dödens hunger sluka