Achtung! Vanuit hun ingegraven posities in de Westhoek komt Dolchstoss plotsklaps met de bajonet in de hand het strijdtoneel opgerukt, klaar om een derde veldslag te ontketenen waarbij het allerminst de bedoeling is om gevangenen te nemen. Voorwaarts! Mars!

Het mag gezegd worden dat de explosieve Marduk- en Impaled Nazarene-invloeden die op de demo en debuut “War is eternal” door onze mijnradar gedetecteerd werden minder aanwezig zijn in de 11 nieuwe kogels waarmee Dolchstoss “Embers of the fallen” heeft geladen. Hoewel het er in nummers als de Dark Funeral-achtige opener “MG08“, het stompende “Ruins of Rowel” en “Forced march” best nog intens aan toe gaat, lijkt het algemene tempo iets gematigder te zijn vergeleken met de vorige plaat. In de barrage aan snelle gitaarriffs en knallende drums zitten voorts meermaals epische gitaarleads verstopt en de zang is rauw en agressief, maar goed verstaanbaar, waardoor je het tekstvel niet bij de hand moet hebben om te horen waar Traugott von Falkenhausen het zoal over heeft. Qua wreedheden en oorlogsgruwel nemen de teksten geen blad voor de mond, de mensonterende taferelen van Wereldoorlog I mogen dan ook nooit vergeten worden. Van de uit het mid-tempo “Silent witness” geplukte zinsnede “I died far from home. No church bells tolled. Relatives nor friends. Stood by my dreary grave” krijgen we haast vochtige ogen.

In de meest falle passages klinkt Dolchstoss als een Sturmpanzerwagen-oorlogsmachine die over het slagveld dondert, maar zoals gezegd worden er ook meer gematigde passages ingelast die voor de nodige ademruimte zorgen. Het meer rockende “Revel in brutality” en het slepende en geweldige “Mud and rain” zijn hier mooie voorbeelden van. De aandachtige luisteraar zal in laatstgenoemde subtiele heldere achtergrondvocalen en orgelklanken waarnemen en voorts kreeg de nieuwe basgitaarrecruut Günther Henning hier de nodige speelruimte. In zijn geheel lijkt het wel alsof er meer verfijning in de composities geslopen is zoals ook het slepende “A pounding death” en het stuwende “Flood of retaliation” laten horen middels respectievelijk enkele leuke basloopjes en avontuurlijke drumaccenten.

Doordat het kwintet nu ook meer over dynamiek waakt, grijpt “Embers of the fallen” me meer bij de keel dan zijn toch al niet mis te verstane voorganger. Waarschijnlijk doordat het bataljon iets gematigder en preciezer in het rond knalt dan voorheen, maar afsluiter “Mörser” laat horen dat een allesvernietigende houwitserkracht nog steeds tot de wapenuitrusting van Dolchstoss behoort. Wat mij betreft mochten er wel meer interludes zoals het onheilspellende “Mir juckt die Säbelspitze” of oorlogsgerelateerde samples in de songs geïntegreerd worden want behalve inluidend mitrailleurgeschut en een marcherende drumbeat blijft het op dat vlak eerder stil. Ondanks deze kleine kanttekening bewijst “Embers of the fallen” dat Dolchstoss één van de beste, momenteel actief zijnde blackmetalbands met oorlogsthematiek is. Knap coverartwork gebaseerd op een oude recruteringsposter maakt het plaatje passend af.

JOKKE: 83/100

Dolchstoss – Embers of the fallen (Drakkar Productions 2024)
1. MG08
2. Flood of retaliation
3. Revel in brutality
4. Ruins of Kowel
5. We, the inhumane
6. Mir juckt die Säbelspitze
7. Forced march
8. Mud and rain
9. Silent witnesses
10. A pounding death
11. Mörser