Wat is die Finse blackmetalscene toch één grote incestueuze poel van verderf. Voor sommige muzikanten is tien lopende projecten zelfs nog niet voldoende. Neem nu LRH die de meesten onder ons vooral als slagwerker kennen bij orkestjes als Horna, Bythos, Chamber Of Unlight, Trollheims Grott en tal van liveprojecten. Enkele jaren geleden begon het bij hem te kriebelen om eigen songs te schrijven en zijn songwritingcapaciteiten bleken al snel voldoende te zijn om enkele van zijn favoriete zangers achter het microfoonstatief te krijgen. Enter broer Spellgoth en Infection waarmee de drummer al in tal van bands zat en de Noorse zanger Wraath die met Behexen al een Finse ervaring heeft lopen.

“Lunatic choir” is de overkoepelende noemer voor de acht composities die LRH uit zijn systeem joeg en elk van de drie ‘lunatics’ nam enkele songs voor zijn rekening. Zo is Wraath te horen op opener “Hymn of rebellion” en Infection nam afsluiter “The queen of the red streams“, waarvan u hieronder de professioneel opgenomen videoclip kunt bekijken, volledig voor zijn rekening, maar de drie strotten zijn ook regelmatig samen te horen wat voor een leuke dynamiek zorgt. Zo pakt het snoeiharde “Under the dead sky” uit met melodieuze tremolo’s en krachtige gelaagde zang en ook “Lunacy and horror” wordt gesterkt door een knappe wisselwerking tussen de verschillende stemtimbres.

Scandinavische black metal van de jaren ’90 is waar Night Shall Drape Us doorgaans naar op zoek gaat, maar een song als “Ashes of men” grijpt eerder terug naar de vroege banden tussen thrash en black metal waarbij aanhoudende gelaagde riffs onder de door as verstikte hoestvocalen van het zangkoor geen rust toelaten voor de komst van de apocalyps. “The queen of the red streams” wordt door meedogenloze drums voortgestuwd, maar speelt, net als het eerder vermelde “Lunacy and horror“, met contrasten door beklijvende akoestische melodieën in te bouwen.

LRH zal velen verbazen dat hij ook met een gitaar erg goed overweg kan, hij schudt zelfs enkele fijne solo’s uit zijn mouw, maar eerlijk gezegd kwam deze debuutplaat van Night Shall Drape Us de eerste luisterbeurten als niet veel meer dan een goede middenmotor over. Er staan wel enkele erg degelijke songs op, maar nergens hoorde ik écht vuurwerk dat me compleet van mijn sokken blies en de eerlijkheid gebood me te erkennen dat ik zelfs modern icoon Wraath wat makjes vond overkomen vergeleken met zijn doorgaans erg bevlogen performance.

“Lunatic choir” dan maar even aan de zijkant gelegd om een tijdje later terug op te pikken en toen resoneerde ze al wat beter waardoor er tenslotte toch nog net een acht uit de kast gehaald wordt. De heren hebben ongetwijfeld een erg leuke tijd in de studio gehad, maar ergens had ik hier toch nog net iets meer van verwacht. Misschien net het project te veel of zou een eventuele opvolger wel instant te weten te overdonderen? Time will tell.

JOKKE: 80/100

Night Shall Drape Us – Lunatic choir (Season Of Mist 2024)
1. Hymn of rebellion
2. Dead Eden
3. Ethereal constrictor
4. Ashes of men
5. Unification
6. Lunacy and horror
7. Under the dead sky
8. The queen of the red streams