Vreemde move van Deus Mortem om het almachtige Terratur Possessions in te ruilen voor Profane Spirit Productions, een onbekend label waarvan we vermoeden dat het eigendom is van één van de bandleden van dit Poolse blackmetalkommando daar er momenteel enkel releases van de band te verkrijgen zijn. Deze labelswitch maakt dat “Thanatos“, de derde full-length, bijna onder de radar bleef. Het oude werk van Necrosodom en zijn kornuiten zoals de EP’s “Demons of matter and the shells of the dead” (2016) en “The fiery blood” (2020) en de tweede full-length “Kosmocide” (2019) vonden we erg sterk en we herinneren ons ook nog een passage van de band op Throne Fest die eveneens imponeerde.

In de periode na “The fiery blood” verzamelden bandleider Necrosodom en bassist L.Th enkele nieuwe rekruten rond zich. Tom Hermies (o.a. Devilpriest) vervoegde de band als tweede gitarist in 2022 en dit jaar trad ook drummer Harvester Of Flames (o.a. Empheris, Sacrofuck) tot de rangen toe. De vellenmepper is echter niet op “Thanatos” te horen want het slagwerk op deze nieuwste telg werd verzorgd door Paweł “Pavulon” Jaroszewicz, een drummer met al heel wat bands op zijn muzikale palmares waarvan Vader en Hate de bekendste zijn.

Nu heeft Deus Mortem altijd al wel een goed oor voor aanstekelijke melodielijnen gehad, maar we kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat de Polen op “Thanatos” voor een iets meer toegankelijke aanpak gingen. Pas op, we beweren niet dat er hier sprake is van een commerciële knieval. Er wordt bijvoorbeeld nog steeds serieus van jetje gegeven, maar de songs luisteren op één of andere manier toch wel makkelijk weg en lijken ook wat minder diepgang en minder complexiteit te bevatten vergeleken met enkele knallers uit hun oude oeuvre, hoewel er nog steeds de nodige randanimatie en details in de songstructuren verwerkt zitten. Zo is opener “Krwawy świt” met zijn aanstekelijke groove, gevoel voor melodie en overrompelende blasts toch wel een compositie met het nodige potentieel.

Wat we zo tof vinden aan Deus Mortem is dat ze naast de vele blastnummers ook een goed oor hebben voor mid-tempo slepende songs. Met “Slow death” is het al prijs hoewel het tempo gaandeweg wel opgekrikt wordt en zelfs in een heus blastfestijn uitmondt. “A lamb in the arms of a wolf” trekt wel voluit de epische kaart en bevat in de staart akoestisch gitaarspel. Ook de venijnige knaller “Resurrecting the pillars of fire” flirt wederom met oosterse vibes, een aanpak die we in het verleden ook al erg konden smaken. In “W serce płomiennej gnozy” valt de agressie plotsklaps stil om plaats te ruimen voor een atmosferisch middenstuk met een sacraal getint randje waar ook subtiel ondersteunend synthspel aan te pas lijkt te komen.

“Czarny kruk” laat het tempo zakken en wordt door enkele mooie melodieuze leads doorkliefd. Stilaan hebben we door dat Deus Mortem na elke pandoering voor een meer zalvende aanpak gaat, of andersom, want na een ronkend basstukje laten de muzikanten al hun demonen de vrije loop. In het met toetsen opgesmukte “When the creation tastes of Dionysian wine” delen de Polen aanvankelijk de ene na de andere apokalyptisch aanvoelende kopstoot uit, maar ook hier is plotsklaps ruimte voor een meer aanstekelijke groove, een modus operandi die ook al elders op “Thanatos” aan bod kwam. Voor de intro van afsluiter “Noesis” worden de akoestische gitaren terug bovengehaald. Wie een gematigd einde had verwacht komt echter bedrogen uit want Deus Mortem besluit nog eens fors met de spierballen te rollen en de leadgitaar te laten gieren.

We gaven in het verleden al aan dat we wel fan waren van de nummers die in het Pools vertolkt werden en deze keer is het aandeel Poolse teksten nog gestegen wat een extra agressief tintje aan de muziek van Deus Mortem geeft. Productioneel vinden we de keuze voor een massieve sound waarbij alle instrumenten voor een plaatsje vooraan in de mix vechten een spijtige zaak. Het maakt van “Thanatos” een album met weinig geluidsdynamiek ondanks dat de songs wel de nodige variatie qua tempo laten horen. Soms is dat een vermoeiende zaak om de volle 45 minuten in één rit uit te zitten.

Ondanks deze kritische bemerking toornt Deus Mortem toch nog wel fier en kloek boven veel genregenoten uit. “Thanatos” is dan ook een prima plaat geworden met de mogelijkheid een breder publiek te vinden, maar of dat door de labelswitch gaat lukken gaat de vraag zijn.

JOKKE: 86/100

Deus Mortem – Thanatos (Profane Spirit Productions 2024)
1. Krwawy świt
2. Slow death
3. Resurrecting the pillars of fire
4. A lamb in the arms of a wolf
5. W serce płomiennej gnozy
6. Czarny kruk
7. When the creation tastes of Dionysian wine
8. Noesis