Niet alle vormen van black metal laten zich even gemakkelijk naar het podium vertalen. Dat is echter niet van toepassing op het als een tiet rockende zwartmetaal van Grafjammer, een stel herriemakers die Utrecht en omstreken sinds 2007 onveilig maken. De periode tussen de vorige prima plaat “De zoute kwelm” (2020) en het nagelnieuwe vierde album “De tyfus, de teerling” werd opgevuld middels een gespleten analoge muziekdrager met onze landgenoten Abrahamic Liars. In de bezetting van Grafjammer doken in tussentijd ook twee nieuwe smoelwerken op in de vorm van vellenmepper Jicht (o.a. Azanul, Irrwisch, Walpurgisnacht en Wanklank) en snarenplukker Jammerhout (o.a. Structure).

“De dijk is dicht” horen we in de inleiding roepen, en maar goed ook, want er volgt een dik half uur lang een stortvloed aan opzwepende en energieke black metal waarbij het zoals steeds erg moeilijk is om op je reet te blijven zitten. Van enige vorm van jicht kunnen we de slagwerker allerminst betichten want de man gooit met zijn eenergieke drumspel heel wat olie op het vuur: d-beats, hakken, blazen, rammen, blasten, het maakt niet uit, als die armen en benen maar losgeschud worden! De dikke snaren van Jelle knorren tussen de flitsende gitaarsolo’s en vlammende, soms licht atonale riffs door en schreeuwlelijk Jorre krijst en kermt zich een weg doorheen zijn Nederlanstalige lyriek.

In “Lijdensverlenger“, één van de beste nummers op deze nieuwe plaat, duiken ook heldere zangkoren op die extra cachet geven aan de voorts primitief opgezette mix van black ’n roll en metalpunk. “Bloedbruid” is misschien wel de meest melodieuze compositie en in “Krengenslager” kunnen de Darkthrone en Celtic Frost-invloeden moeilijk weggemoffeld worden. “Bertken” contrasteert met diens akoestische introductie waarna alle remmen los gaan en we van het kastje naar de muur geslingerd worden op deze pokkeherrie volgens oud-schools receptuur. Grafjammer weet verderop nog te verrassen met dramatische heldere zang waardoor ook nummers van 4 à 5 minuten blijven boeien.

De productie is lekker rauw, maar krachtig waardoor Grafjammer tamelijk dicht bij diens livegeluid blijft. Jammer van die gatlelijke albumhoes, maar voorts is dit weer een erg explosief plaatje geworden!

JOKKE: 80/100

Grafjammer – De tyfus, de teerling (Folter Records/Zwaertgevegt/Black Tapes 2025)
1. De dijk is dicht
2. Hachel mijn bout
3. Lijdensverlenger
4. Bloedbruid
5. Krengenslagers
6. Bertken
7. Rampokker
8. Schoftensermoen
9. Varkensbocht
10. Waanzee