Het gros van het Portugees zwartmetaal dat ons doorgaans via labels als Signal Rex, Altare Productions of Black Gangrene Productions bereikt is van de vuilste, vuigste en smerigste soort. Maar het kan ook anders, zoals Ventr bewijst. Debuut EP “Numinous negativity” uit 2020 was reeds een overtuigend visitekaartje van deze mysterieuze entiteit waarop schelle black metal, volledig gevormd en vakkundig uitgevoerd volgens de klassieke regels van het genre, op een spookachtige manier deed denken aan midden jaren ’90. Vijf jaar later is er “Ubique diaboli voluntas“, hun langverwachte eerste full-length die gelijktijdig met hun live optreden op het Howls of Winter-festival van dit jaar werd uitgebracht.

De basiselementen bestaande uit grimmige en angstaanjagende intensiteit en spookachtige leads werd behouden maar het anonieme duo tilt hun songwriting naar een hoger niveau. De songs zijn voortdurend in beweging, niets blijft statisch. Naar Middeleeuwse vulgariteiten stinkende melodieën schetsen in songs als “The martyr’s gaze” en “Piercing the eye with devilish poison” heel wat aangrijpende beelden op de voorgrond met daaronder het gerommel van genuanceerd en nooit overheersend drumspel. Woeste, eerder naar death metal of sludge neigende droge en hese zang, zweept de menigte op terwijl de zes dynamisch gearrangeerde songs zich van hun meest verrotte kant laten zien.

Het meer dan acht minuten durende “The rope around the neck of Ataraxia” imponeert met diens Negative Plane-trekjes, maar vuurt ook in vitriool gedrenkte tremolo’s af en incorporeert expressieve melodieuze leads als tegengewicht. Met uitzondering van “Violence, divine” schurken de nummers gemakkelijk tegen de zes, zeven of negen minuten aan, maar nooit verslapt de aandacht doordat dit duivelse duo bijzonder goed weet wanneer een stoïcijnse rampartij of jengelende riffbarrages plaats moet ruimen voor een melodieuze break. “Poisonous blade of kindness” is exemplarisch voor de songwritingcapaciteiten van Ventr.

“Ubique diaboli voluntas” kan tellen als eerste langspeler. Ventr imponeert met hun orthodoxe, maar melodisch rijke geluid dat vergelijkingen oproept met de evocatieve black metal van het midden van de jaren ’90, aangevuld met de nodige Watain-invloeden. De mix van traditionele blackmetalelementen met spookachtige melodieën en een rituele atmosfeer werkt hier 41 minuten lang uitstekend.

JOKKE: 81/100

Ventr – Ubique diaboli voluntas (Signal Rex 2025)
1. The martyr’s gaze
2. The rope around the neck of Ataraxia
3. Poisonous blade of kindness
4. Violence, divine
5. … of sinister essence
6. Piercing the eye with devilish poison