Het zijn moeilijke tijden voor platenlabels. Langs alle kanten horen we negatieve berichtgeving over een overvloed aan maandelijkse releases én re-releases, stijgende kosten en dalende verkopen. Verschillende labels hebben de afgelopen jaren dan ook de handdoek in de ring gegooid. Het Duitse Solistitium Records maakt dan weer de omgekeerde beweging. Elke rechtgeaarde blackmetalfan zal wel één of meerdere releases in zijn of haar collectie hebben die het label tussen 1994 en 2005 uitbracht. “Grom“, “Pandemonic incantations“, “Av norrøn ætt“, “Jormundgand“, “Dark waters stir“, “Kohti yhdeksän nousua“, “Haudankylmyyden mailla” en “Hiidentorni” zijn slechts enkele van de killer releases die Carsten Molitor destijds uitbracht. Na vele jaren radiostilte is Solistitium Records terug om zijn schouders onder nieuwe releases in blackmetalland te zetten. Bands die ondertussen bij het label tekenden zijn Blodørn, Nazghor, Nøkk, Schattenvald, Suffering Souls, Torden, Ulvehyrde en Vallendusk. In deze review nemen we “Dødsdømt“, de tweede full-length van Ulvehyrde onder de loep (het debuut “Englemakersken” kwam in 2021 uit via het Italiaanse Dusktone label).

Dit Noorse gezelschap uit de regio Hønefoss heeft enkele beruchte muzikanten in de gelederen. Zo treffen we zanger/tekstschrijver Sorath Northgrove (o.a. Beastcraft, Vulture Lord en Urgehal), drummer Uruz (o.a. Urgehal, Vulture Lord, ex-Endezzma) en gitarist/songschrijver Straff (ex-Sarkom, ex-Enepsigos) in de line-up aan. Bassist Uvel lijkt aan Ulvehyrde voldoende te hebben.

Opener “Merraflåer” is verrassend in die zin dat de meeste blackmetalbands verkiezen hun plaat met een fikse pandoering te openen. Deze openingstrack is echter eerder mid-tempo en opvallend melodieus van aard. Het daaropvolgende nummer “Jammerdalen” sluit, zodra de inleidende drumroffel erop zit, qua giftige tremolo’s en venijnig up-tempo drumspel beter aan bij wat we doorgaans uit Noorwegen voorgeschoteld krijgen. Toch is er ook nog even ruimte voor een black ’n roll inlassing waarna het tempo terug wat gematigder voor de dag komt. Het titelnummer valt positief op door de vele heldere spokenwordpassages en de melodieuze gitaarlead en ook “Dårekisten” weet ons wel te bekoren dankzij de veelzijdige strot van Sorath Northgrove. Daarna verslapt de aandacht om pas bij afsluiter “Rekviem” terug bij de les te komen dankzij de vrouwelijke spoken word.

“Dødsdømt” werd, aldus het begeleidend schrijven, in een professionele studio opgenomen onder leiding van Malphas (Endezzma, Vulture Lord, Carpathian Forest en Svarttjern). Voor sommigen is dat een duidelijk positief argument, voor anderen is dit eerder een nadeel. Feit is dat “Dødsdømt” een nogal doorsnee generieke sound aangemeten kreeg die wat afbreuk doet aan de atmosfeer en een eigen identiteit. Qua songwriting zit het wel snor daar de dynamiek en spanningsbogen nergens uit het oog verloren werden, maar voorts vinden we deze Noorse blackmetalplaat niet bijster spannend waardoor ze wat in de middenmoot blijft hangen.

De promotekst spreekt van fundamentele true black metal. “True” kan je nog in het midden laten, maar fundamenteel is “Dødsdømt” wat ons betreft hoegenaamd niet. Wie zijn of haar zwartmetaal eerder toegankelijk en goed geproduceerd wil, moet Ulvehyrde echter wel eens een kans geven.

JOKKE: 73/100

Ulvehyrde – Dødsdømt (Solistitium Records 2025)
1. Merraflåer
2. Jammerdalen
3. Dødsdømt
4. Dårekisten
5. Barnedrap
6. Fanitullen
7. Morder
8. Rekviem