Op economisch vlak mag het dan wel crisis alom zijn in Griekenland, daar is in hun underground scene niet veel van te merken, wan met recente releases van Acherontas, Varathron en nu ook deze Devathorn bruist het daar van de bedrijvigheid. Net als bij hun spitsbroeders Acherontas werd het nieuwe opus, getiteld “Vritra” eind februari via World Terror Committee op de mensheid losgelaten. Een vergelijking maken tussen beide bands lijkt dus voor de hand liggend en zal ik dientengevolge dan ook maken. Daar waar Acherontas haar orthodoxe black metal op haar laatste telg mixt met een serieuze portie occulte ambient, wijkt Devathorn geen duimbreed af van hun zwartmetalen bandgeluid dat werd neergezet op voorgaande releases (met enkel “Cantibus ad messorem, sanctus mor” en “Draco adligat mundials” als respectievelijke ambient intermezzo en outro) en dat naast een flinke scheut orthodoxe black metal ook de recente Franse, Poolse en Zweedse varianten van ons geliefkoosde genre omarmt. Devathorn heeft duidelijk de tijd genomen om haar nieuwe plaat tot in de kleinste details uit te werken (er verstreken maar liefst acht jaren sinds hun debuut “Diadema”) en dat werpt duidelijk zijn vruchten af. Conceptueel gezien put de band voor haar symboliek uit talloze mythologieën en religies (Kabbala, het Oude Testament, Griekse en Egyptische mythologie, Mesopotamische en Vedische religie en satanisme). Het artwork werd verzorgd door Daniel Rosten, die de meesten beter zullen kunnen onder zijn monniker Mortuus (Marduk). Verder draaft er Soulfly-gewijs een hele waslijst aan gastmuzikanten op die het mooie weer maken bij o.a. Acherontas, Temple Of Baal, Serpent Noir, Monk Adramelekh, Temple Of Algolagnia Chthonian Alchemy en Mother Of Millions. Tenslotte werd het plaatje gemastered in de befaamde Necromorbus Studio, hoewel dit niet het typische geluid oplevert dat we gewend zijn van Tore Stjerna. Hoewel er in de Griekse keuken al eens graag met een bord gesmeten wordt, breekt “Vritra” op het eerste gehoor niet echt potten. Het vraagt dan ook enkele dates met deze Griekse medusa alvorens de vonk overslaat en ik ze mee naar huis neem om te rampetampen. Zoals een vrijscène volgens het boekje wisselt Devathorn het tragere werk regelmatig af met intens gebeuk. De hoogtepunten (meerdere ja) vinden we terug op de tweede helft van de plaat, namelijk “Sapphires of Vritra” (mooi soleerwerk), “Verba inermis” dat aan ons eigenste Enthroned doet denken en het tien minuten overschrijdende “Promethean descent”. Het zijn niet toevallig die nummers waar de sacrale gezangen van Acherontas V. Priest voor afwisseling zorgen met de iets te droge grain van de scream van frontman Althagor. Een vluggertje is deze plaat geenszins, want met zevenenzestig minuten speeltijd vraagt Devathorn heel wat van de luisteraar, waardoor je de kanttekening kan maken of het wel een goede zaak was om drie van de vier songs van de twee in tussentijd verschenen split releases opnieuw op te nemen. Dit is echter muggenziften want “Vritra” is een plaat waar ik nog de nodige pleziertjes aan zal beleven.

JOKKE: 81/100

Devathorn – Vritra (World Terror Committee 2015)
1. Veritas universalis
2. Doctrina fide
3. Cathedral of Set
4. Ars diabolic
5. Cantibus ad messorem, sanctus mor
6. Principles of chaos
7. Sapphires of Vritra
8. Verba inermis
9. The venomous advent
10. Promethean descent
11. Draco adligat mundi