Uit de grote gapende leegte is weeral een nieuwe ster aan het black metal firmament ontsproten. Buiten het feit dat deze rakkers Duits zijn is er niet veel geweten over deze constellatie. Debuutplaat “Disciples of the void” bevat zes songs (exclusief intro, intermezzo en outro) die getuigenissen vormen van het vurig streven naar Verlichting via ondoorgrondelijke leegte (in het Engels klinkt zo’n promopraatje toch altijd overtuigender vind ik). Het sublieme artwork van Teitan Arts (o.a. Ascension, Svartidauði, Cult Of Fire, Death Karma, Inferno) visualiseert de inhoud van de teksten perfect. Bij de dissonante openingsklanken vrees ik even met de elvendertigste Svartidauði-kloon te maken te hebben, maar die vlieger gaat gelukkig niet op eens de alles ontketende razernij van “Ruina” uit de boxen knalt en je oorschelpen aan frut schiet. De intense drumsalvo’s en lichtjes epileptische gitaarriffs refereren eerder aan Nightbringer, Akhlys of Dark Funeral zonder klakkeloos te kopiëren. Gelukkig heeft het kwartet door dat ze niet voortdurend op lichttempo hoeven te musiceren, want ik vind dat de band op haar sterkste is wanneer de ietwat houterige staccato blasts achterwege blijven en de muziek meer ademruimte krijgt (“Still of this earth”) of in de midtempo regionen groovend te keer gaat (“Acausal paths” of “Acerbus“). De manier waarop de vocalen door de effectenmolen gehaald worden, doet meermaals aan Dimmu’s Shagrath denken (waarbij ik betwijfel of deze band dat als een compliment zal beschouwen). “Invocation” is de absolute luistertip van deze plaat, want in deze song worden alle sterktes van de band gebundeld. De eerste helft bevat pakkende en snijdende tremolo riffs die zich een baan klieven door de drumtornado’s terwijl halverwege de stemming veel grimmiger en duisterder wordt wanneer de drummer op de rem gaat staan. Knoppendraaier Patrick W. Engel verdient trouwens hulde voor de manier waarop de basgitaar haar eigen plekje in het totaalgeluid opeist. Eigenlijk een voor ondergetekende vrij onbekende naam op mix- en producersvlak totdat ik de shitload aan releases eens bekeek die hij reeds voor zijn rekening nam en ik het woord knoppendraaier liever in knoppentovenaar verander (o.a. Katharsis, Wederganger, Sargeist, Dissection, Grave Miasma, Goat Torment, Chaos Invocation, …). En hoewel de mix misschien wat dynamiek mist, knalt het plaatje wel van begin tot einde en past dit perfect bij dit type black metal. Hoewel het merendeel aan bands dat onderdak vindt bij World Terror Committee in dezelfde vijver vist, weet ook dit Shrine Of Insanabilis toch weer te imponeren. Waar blijven ze ze toch vandaan halen?

JOKKE: 82/100

Shrine Of Insanabilis – Disciples Of The Void (World Terror Committee 2015)
1. End all
2. Ruina
3. Acausal paths
4. (……….)
5. Invocation
6. Still of this earth
7. Cycles and circles
8. Acerbus
9. Omega