Al wie op regelmatige basis een concertje uit de hardere regionen meepikt, zal ongetwijfeld het Mechelse Psychonaut wel al eens een verpletterende live show hebben zien geven. Enkele songs van hun weldra te verschijnen tweede EP “Ferocious fellowman” werden de afgelopen maanden reeds in de setlist opgenomen. En hoewel ik bij de eerste live uitvoeringen van het nieuwe werk vreesde dat het trio een veel progressievere weg zou inslagen (waar ik persoonlijk minder fan van ben), moet ik zeggen dat dit bij het beluisteren van de nieuwe EP een ongegronde schrik bleek te zijn. De vier nieuwe songs liggen in het verlengde van het werk op “24 trips around the sun” maar klinken iets gestroomlijnder en compacter (een psychedelische mammoet van veertien minuten is er deze keer niet bij). Er werd dan misschien wat aan psychedelica ingeboet maar er gebeurt nog altijd best wel wat in de songs. Hierbij werd echter steeds over een goede flow en groove van het geheel gewaakt. Door het veelvuldig optreden zijn de drie topmuzikanten hoorbaar erg goed op mekaar ingespeeld en de speelvreugde hoor je dan ook uit je boxen spatten. Dat Frank Rotthier ondertussen wel weet hoe hij een stevige rockplaat van een goed geluid moet voorzien is eveneens hoorbaar in de organische, transparant klinkende plaat die vooral in de lagere regionen beter uit de verf komt dan de voorganger. Op vocaal gebied weten zowel zanger/gitarist Stefan De Graef als bassist/zanger Thomas Michiels met hun respectievelijke screams en cleane zang te overtuigen en het valt niet te ontkennen dat die laatste een steeds grotere rol weet op te eisen in het geheel. Zo worden het pakkende refrein van “The fright” en nagenoeg de volledige titeltrack door Thomas gedragen. “Saturation” is dan weer een track die de muziek meer voor zich laat spreken en waar pas na een vijftal minuten zang opduikt. Invloeden van Tool, ons eigenste Steak Number Eight, Deftones en grootheden uit de jaren ’70 zoals Pink Floyd en Led Zeppelin zijn nog steeds onmiskenbaar aanwezig in de mix van stoner en psychedelische sludge, maar Psychonaut heeft op korte termijn reeds een eigen smoelwerk weten te ontwikkelen, wat alleen maar respect kan afdwingen. Je zou ze als de ideale inloopband voor het écht zwaardere werk kunnen omschrijven, want verdomd heftig uithalen is er bij het trio niet bij. Hierdoor zou Psychonaut een breed publiek moeten kunnen bereiken en de hardwerkende band verdient het dan ook om tot de hoogste regionen van de vaderlandse muziekscene door te dringen. Komende zondag wordt “Ferocious fellowman” officieel live voorgesteld in Trix en in de nasleep van die release zal Psychonaut ongetwijfeld weer over alle uithoeken van het land op grote en minder grote podia te bewonderen zijn. Indien u tot de enkelingen behoort die hen nog niet live heeft kunnen aanschouwen, zou ik daar toch maar snel verandering in brengen!

JOKKE: 85/100

Psychonaut – Ferocious fellowman (Eigen beheer 2016)
1. The fright
2. Saturation
3. Ferocious fellowman
4. The lost ones