Met het ijzersterke “Profan” wist Kampfar me in 2015 terug voor zich te winnen nadat ik de vorige albums aan mij voorbij had laten gaan. Na deze plaat vonden de Noren het echter broodnodig om een bezinningsmoment in te lassen waardoor het vier jaar geduurd heeft alvorens met een opvolger op de proppen te komen die “Ofidians manifest” gedoopt werd.

Laten we maar meteen voor een spoiler alert zorgen: Dolk en zijn strijdmakkers zijn er opnieuw in geslaagd om erg straf uit de hoek te komen. Gitarist Ole Hartvigsen (ex-Mistur, Gaahls Wyrd) bewijst een gedegen songschrijver te zijn en levert gevarieerde nummers af. Zo goed als elke song bevat wel een kippenvelmomentje, zij het in de vorm van een catchy riff (opener “Syndefall” doet wat het moet doen als opener), een goed geplaatste break, een mooie opbouw of pakkende epische zang. De ondertussen bebaarde Dolk perst een breed arsenaal aan keelklanken uit zijn strot en behoort tot de top qua black metal-vocalisten (ook live bewijst hij een uitstekende frontman te zijn die een statisch publiek weet op te hitsen). In het bombastisch klinkende en met allerlei achtergrondelementen (vrouwelijke fluisterstem, subtiele keyboards) ingekleurde “Ophidian” moeten we zelfs spontaan aan Alan van Primordial denken, wat toch niet de eerste de beste is als het op epische zang aankomt. In “Dominans” eisen vrouwelijke vocalen nog een veel grotere rol op. In dit nummer gaat Dolk immers het duet aan met de excentrieke Djerv-frontvrouw Agnete Kjølsrud wat voor een experimenteel randje zorgt. De start van “Natt” zag het kwartet als de gelegenheid om nog eens lekker ouderwets van leer te trekken, maar voor eenzijdig geram zijn we bij Kampfar aan het verkeerde adres want het nummer laat toch ook weer veel ruimte voor vikingkoorzang en epische melodieën. Op een bepaald moment valt de herrie zelfs helemaal stil waarna serene pianoklanken het even voor het zeggen hebben. In de finale verzeilen de Noren in moderner klinkende vaarwateren. De knallende heldere productie is hier natuurlijk ook debet aan en heeft de live-energie van de band perfect weten te capteren. In “Eremitt” pakken de heren het iets rustiger aan om nadien met het opzwepende, door bassist Jon Bakker op gang getrokken “Skamløs!” voor een lekker contrast te zorgen. “Det sorte” is met haar acht en een halve minuut speeltijd de langste song op “Ofidians manifest” en maakt van een breed arsenaal aan smaakmakers gebruik om in schoonheid te eindigen: akoestische gitaren, keyboards, triomfantelijke gezangen en piano zorgen op hun beurt voor een mooie opbouw vol epiek die uitmondt in een droevig uitdijend einde. Kampfar flikt het weer!

JOKKE: 89/100

Kampfar – Ofidians manifest (Indie Recordings 2019)
1. Syndefall
2. Ophidian
3. Dominans
4. Natt
5. Eremitt
6. Skamløs!
7. Det sorte