Na het lezen van Rotting Christ’s biografie begon ik me meer en meer in de oude Griekse blackmetalscene te verdiepen, daar ik die destijds grotendeels links liet liggen. Stilaan geven bands als Rotting Chist, Varathron en Necromantia me hun geheimen prijs. Toen ik via New Era Productions Akantha voorgeschoteld kreeg en las dat de bandleden een Grieks paspoort bezitten, werd ik getriggerd om “Gnoti seauton“, de derde langspeler van het trio, onder de loep te nemen. Ik kwam echter bedrogen uit want met de typische Helleense sound heeft “My throne is the epicenter“, de opener van “Gnoti seauton” niet veel van doen. Geen mid-tempo gemusiceer en warmbloedige leads hier, maar furieuze Scandinavisch getinte black die aan een rotvaart voorbij dendert met vlijmscherpe stalagtieten die van de venijnige tremoloriffs druipen. Samen met verbeten screams vormt dit zes nummers en een dik half uur lang zo wat het scenario voor deze derde worp. Zanger/snarenplukker (zowel de dikke als de dunne) Athanasios Valeras en drummer Sakis Spiropoulos beheersen hun instrumenten meer dan naar behoren en voorzien met het mid-tempo “The mystical nyx” na twee nummers raggen en blazen een eerste rustpunt. Hoewel het verre van een slechte song is, ligt de kracht van deze Grieken toch eerder bij het wat vinniger en sneller spul, dat lijken ze na een viertal minuten zelf ook door te hebben. “Anaclisis of a threnody” hakt er dan ook opnieuw als een bezetene zwaar op in en het daaropvolgende “Chasm” moet er amper voor onderdoen. De zeven minuten durende afsluiter “Spiralling up the cosmos” laat het tempo opnieuw wat zakken maar maakt een betere beurt dan “The mystical nyx” doordat de riffs een zeker triomfantelijk gevoel weten op te wekken. De laatste twee minuten gaat de voet terug op het gaspedaal voor een zinderende blastfinale. Ondanks het feit dat de snellere stukken soms wat onderling inwisselbaar zijn, ligt hierin toch de kracht van de heren. De albumtitel staat dan ook voor “Ken uzelf”, het duizenden jaren oude motto van de Griekse wijsbegeerte, dat in marmer met gouden letters uitgebeiteld boven de ingang van de tempel van Apollo, ook wel het orakel van Delphi genaamd, prijkt, en door Sokrates als zijn lijfspreuk verkozen werd. De kunst van het leven dus, dat echter in schril contrast lijkt te staan met de lijkverbranding die we op de cover aantreffen. Weldra verschijnt er via Vendetta Records (CD en tape) en Not Kvlt Records (vinyl) ook nog een vierdelige split waarop naast Akantha ook hun landgenoten Sørgelig, de Duitse revelatie Nimbifer en het Bulgaarse Hajduk prijken.

JOKKE: 80/100

Akantha – Gnothi seauton (His Wounds/New Era Productions 2020)
1. My throne is the epicenter
2. Synergies (skepsis, logos, praxis)
3. The mystical nyx
4. Anaclisis of a threnody
5. Chasm
6. Spiralling up the cosmos