Het aantal (black)metalmuzikanten dat zich door de boeken van J.R.R. Tolkien liet beïnvloeden is gigantisch. Veel bands vonden in de verhalen die zich in de fictieve wereld Midden-Aarde afspelen, inspiratie voor een bandnaam of alias, maar sommigen dompelen zich ook thematisch volledig onder in de avonturen van de hobbits, elfen, dwergen en trollen. Zo ook de Nederlandse blackmetalband Orodruin, vernoemd naar Doemberg, ook gekend als Amon Amarth, een vulkaan uit Mordor waar Sauron rond het jaar 1600 van de Tweede Era de Ene Ring smeedt in de Doemspleet.

Achter deze one-man band gaat Yrch schuil die op Addergebroed reeds eerder aan het woord kwam. Orodruin is één van zijn vele projecten en volledig gewijd aan de populaire boekenreeks. “Necro Middle Earth metal” aldus Yrch en deze split met Ungolianth is reeds zijn vijfde. Samen met nog twee demo’s verscheen er de afgelopen twintig jaar dus best wel wat output, maar op een langspeler is het vooralsnog wachten geblazen. Op “Towards Kûtot Oâdôk” laat Yrch zich op drums bijstaan door zijn zwaardbroeder The Specter, die we ook reeds aan de tand voelden, en waarmee Yrch al jaren lang in tal van bands een samenwerkingsverband heeft. Orodruin speelt betoverende black metal waar ruimte is voor toetsen die een mysterieuze wereld scheppen. Niet de meest agressieve vorm van zwartmetaal, hoewel het tempo bij momenten wel hoog is, maar één die sfeerschepping hoog in het vaandel draagt. Het toetsenspel bootst ook blazers na die een vleugje triomfantelijkheid aan de mystieke black toevoegen. Halverwege trekken de gitaar- en basversterker zich met het drumstel terug in de ondoordringbare wouden van Midden-Aarde en nemen de keyboards van The Specter en een monsterlijke zware stem het even over om daarna terug te keren met een duister schouwspel.

De muziek die The Specter met Ungolianth op kant B brengt, ligt in het verlengde van die van Orodruin, hoewel net wat meer mid-tempo. Van meet af aan zwellen dikke toetsenlagen aan en draperen zich als een verstikkende mist over de atmosferische black metal. De sound is een tikkeltje scherper en dunner, maar eigenlijk klinken beide bands op een bepaalde manier ook wel warm. Dat beide heren een voorliefde en ongebreidelde passie voor traditionele black metal uit de jaren ’90 hebben, wordt nogmaals duidelijk. De riffs liggen onder een dikke laag stof verborgen en spinnenwebben hebben zich doorheen de jaren aan de duistere melodienoten vastgehecht. Ook in Ungolianth’s logo zijn ze volop aanwezig, wat verklaard wordt doordat de bandnaam verwijst naar een fictieve reusachtige span uit Tolkien’s fantasiewereld.

Twee blackmetalnummers die je 25 jaar terug de tijd in katapulteren is wat deze prima split te bieden heeft. Te scoren als 7 inch via Tour de Garde.

JOKKE: 84/100 (Orodruin: 83/100; Ungolianth: 85/100)

Orodruin/Ungolianth – Split (Tour de Garde 2021)
1. Orodruin – Towards Kûtot Oâdôk
2. Ungolianth – Under her dark eyes’ embrace