Dreunende kakofonische walging, muzikale misantropie. Pure, vleesgeworden walging jegens alle levensvormen, maar nog het meeste jegens de mensheid. De waanzin waarmee Portal ook op deze (twee) langspeler(-s) flirt, is gedrenkt in een allesomvattende vernietigingsdrang, omwikkeld met een membraan van rottende dromen en verpakt als een niet-te-verteren duo van mensonterende death metal en uit lijkvocht opgetrokken noise. 

Ben je er nog? Goed. De band uit Brisbane is met deze combo toe aan zijn respectievelijk zesde en zevende langspeler, en wie hen al langer kent of volgt, weet meteen wat voor vlees er in de kuip ligt te ontbinden. Portal speelt ambitieus, doelgericht, met veel aandacht voor detail en esthetiek – kenmerken die je normaal niet meteen aan de meest extreme bands zou toe-eigenen. Het gaat hen desondanks al jaren goed af, met name “Vexovoid”, “Outre’” en “Ion” bleven bij onderstaande heel erg aan de binnenwand van het craniaal skelet hangen. Ook live maakt het vijftal al jaren furore met impressionante demo’s van hun excessieve escapades naar de diepste krochten van de menselijke psyche – voorzien van onder andere gigantische klokkenhuizen als masker/kostuum. Het geheel is enorm bevreemdend en muzikaal uitdagend, maar wie met lichte fascinatie in de ogen blijft kijken/luisteren, wacht een rijkelijke beloning en een alweer grotere, intrinsieke appreciatie voor de dood en onze onvermijdelijke persoonlijke teloorgang.  

Terug naar de liveshowloze realiteit van vandaag dan maar. De gitaarsound op “Avow” heeft iets weg van een kolonie bloeddorstige, gemuteerde Japanse Hoornaar-drones die zich als in het oog van de storm, gedreven door een ziekelijk oerinstinct, rond je heen wikkelt. Voor je het weet zit je onomkeerbaar gevangen en blijkt dat elke poging tot ontsnappen alleen maar resulteert in een nog veel pijnlijker einde dan wanneer je zou accepteren wat dit exact is, je ogen zou sluiten, en je gruwelijke verval zou omarmen. De grenzeloos gewelddadige drumpartijen schieten ondertussen uit het niets een barrage van kanonskogels op een nietsvermoedende, naar adem happende en voor zijn of haar leven smekende luisteraar af. De stem van Beëlzebub fucking zelve domineert de continuë drone van geluid moeiteloos – wat op zich al een zorgwekkende realisatie is. Op iets minder dan drie kwartier is “Avow” alweer voorbij, en op één of andere manier slagen de heren erin van je meteen weer naar de playknop te lokken – ook al is het eerst aan “Hagbulbia”.

Deze sinistere ambient/noise-zuster van hun nieuwe wapenfeit staat perfect als toetje op de vierdubbele portie haat die “Avow” is, maar ook an sich is dit sterke output. “Hagbulbia” etaleert als geen ander wat voor entiteit Portal in feite is: een tergende, odieuze massa, niet gebonden aan miezerige aardse waarden zoals vorm of ego, maar een onstuitbare, woedende ideologie die gedachtegangen wil verscheuren, volgers wil bekeren en zo stilaan het einde der tijden wil inluiden. Let ‘m fucking have it.  

JULES: 90/100

Portal – Avow (Profound Lore Records 2021)
1. Catafalque
2. Eye
3. Offune
4. Manor of speaking
5. Bode
6. Drain

Portal – Hagbulbia (Profound Lore Records 2021)
1. Stow
2. Of straw & cloth
3. Grail
4. Weptune
5. Hexodeus