Bij Barcelona denken we instant aan Antoni Gaudí en zijn Sagrada Família, Park Güell, de Ramblas en overheerlijke tapa’s. Metall Negre Català ofte Catalaanse black metal is nu niet meteen wat we in één adem zouden vernoemen met de prachtige hoofdstad van Catalonië. Toch lopen er wel degelijk figuren rond die de drukte en het zonlicht van de bovengrond willen mijden. Gitarist Sanguinous Moth en zanger Morthalion bijvoorbeeld die samen Arna vormgeven. “Dragged to a lunar grave” is het debuut dat via Signal Rex het daglicht ziet. Wat mogen we thematisch zoal verwachten van het duo? Thema’s als de dood, rituelen, persoonlijke wanhoop en oude goden worden aan elkaar geregen om het introspectieve karakter van de mens als denkend en gekweld in alle aspecten van zijn leven te verklaren.

“Gallows tree” en diens mysterieuze toetsenspel doen “Dragged to a lunar grave” alvast met de nodige mystieke klanken starten totdat de bom barst en we atmosferische, rauwe black over ons uitgestort krijgen. Een gelijkgestemde en capabele drummer van vlees en bloed liep er in Barcelona blijkbaar niet rond en dat is deels spijtig want de ride-aanslagen klinken nogal statisch, vooral in de snelle blastpartijen. Voor de rest kan ik er wel mee leven dat de drums door helpende hand Inner Void Kvlt geprogrammeerd zijn, omdat de sound vrij OK is, de algehele productie trouwens, waarvoor Morthalion zelf optekende. Verderop in het nummer horen we heel plots en kortstondige vrouwelijke operazang opduiken. Het is echter een eenmalig feit dat verderop in het debuut niet wederkeert. Hoeft ook niet want de gepassioneerde scream van Morthalion klinkt gevarieerd genoeg om een klein half uur te blijven boeien.

“Moonknife” bevat wat meer disharmonieuze elementen maar zet toch ook volmondig in op melodie en sterke gitaarriffs die blijven hangen. Sanguinous Moth weet wel hoe hij een goed en pakkend blackmetalnummer moet schrijven. Voor de finale van de song vond hij inspiratie in de typische postblackcrescendo’s. Ook “Dolmen” speelt met creatief riffwerk en begeesterende melodieën, maar de klinisch klinkende snelle drumpartijen storen hier het meest daar ze een artificiële toets geven aan muziek die het materiële lijkt te willen overstijgen. Afsluiter “Aunra” dendert met een ijzige snelheid voort, maar maakt verderop ook ruimte voor ingetogen clean gitaargetokkel, feeërieke soundscapes met hemelse koorgezangen en orgelklanken die het geheel uitluiden.

Inspiratie voor de oprichting van Arna vonden de heren naar eigen zeggen in een meer recente band als Spectral Wound (wat ik deels hoor), maar het is hier toch vooral second wave worship dat, naast naast wat invloeden van een band als Arckanum, de klok slaagt (en wat natuurlijk ook onomstreden de basis vormt van de sound van Spectral Wound). Prima debuut van dit Arna dat laat horen niet voor pure onversneden monochrome woede te willen gaan, maar met verschillende invalshoeken musiceert, telkens mooi aansluitend bij het tekstuele thema van elke song. Hopelijk weten de heren voor een volgende release een drummer aan te trekken.

JOKKE: 79/100

Arna – Dragged to a lunar grave (Signal Rex 2021)
1. Gallows tree
2. Moonknife
3. Dolmen
4. Aunra