Zetelhangen is duidelijk niets voor duivel-doet-al Maurice de Jong die jaarlijks ettelijke platen uit zijn mauw schudt. Er zijn nog wel meer zaken die niet aan de Nederlander met Surinaamse roots besteed zijn als we “A lightless Christ shuns the crown of divinity“, de derde langspeler van Golden Ashes, onder de loep nemen.

Minimalisme en less is more: Nee joh! Volgens mij is meneer de Jong meer fan van rococo kunst en barokke bouwstijlen met een overdaad aan vorm, ornamenten en heftigheid van gevoelsuitdrukking. De weelderige, bombastische en allesoverheersende toetsen spelen de hoofdrol in Golden Ashes’ muziek. Zo hard zelfs dat een gitaar niet aan de orde lijkt. Diepte wordt gecreëerd door de basgitaar, dat dan weer wel.

Dieselmotoren die traag op gang moeten komen: die zijn voor mietjes! Maurice houdt van snelle bolides die in 3 seconden van 0 naar 200 km per uur optrekken. Waar dienen drumcomputers anders voor? Laten ratelen die handel en zeker niet afremmen in de bochten!

Zangtechnische capriolen en musicals met alledaagse feel good teksten: bagger! Ik trek liever mijn eentonige krijsschuur open om apocriefe teksten vol Bijbelse grootspraak (waar blijft hij die machtige titels toch vandaan halen?) en christelijke mythen over de luisteraar uit te storten. De lijn van de vorige twee langspelers wordt dus niet alleen qua muziek, maar ook qua hoesontwerp en conceptuele inhoud doorgetrokken.

Golden Ashes staat dus voor black metal met een groteske symfonische overdaad. Bal-Sagothiaanse toetsenweelde gemengd met Limbonic Art op kruissnelheid en de kakofonie van de drukste Obtained Enslavement-nummers. Even gas terugnemen en de muziek laten ademen, is niet aan de orde. Dynamische spanningsbogen inlassen evenmin, want de toerenteller staat quasi volcontinu in het rood waardoor het effect van de zinderende blastbeatpartijen eigenlijk afgevlakt wordt. Halfweg de plaat heb je eigenlijk nog amper door dat er als een bezetene geraasd wordt, want ik ben tegen dan al lang overprikkeld. Ook de onderlinge inwisselbaarheid van de nummers is gigantisch hoog. Er is geen enkele song die er bovenuit springt of een hook of melodie die blijft hangen. Maurice heeft waarschijnlijk nog een 100-tal composities in zijn ideeënkoker zitten die hij volgens deze formule kan schrijven, maar misschien moet hij voor een volgende release wat meer tijd nemen want drie langspelers en twee EP’s op nog geen drie jaar tijd is wel héél veel output.

“A lightless Christ shuns the crown of divinity” heeft zeker zijn momenten, maar voor ondergetekende is de leut er na een nummer of 2 à 3 af. Mensen die van barok en snelle bolides houden, kunnen Golden Ashes mogelijks wel goed verteren.

JOKKE: 66/100

Golden Ashes – A lightless Christ shuns the crown of divinity (Improved Sequence 2021)
1. A lightless Christ shuns the crown of divinity
2. The spectral catatonia of unbearable despondency
3. The day of His glorious wrath
4. Our skins hanging at the gates of Ctesiphon
5. Bewildered we watched the Christ ascend
6. In agony beneath the stars
7. The essence of your body became celestial
8. The twilight pilgrims